تاندونیت در نتیجه تکرار یک عمل، تاثیر جزئی در منطقه آسیب دیده و یا در اثر حوادث ناگهانی و با شدت آسیب بالا ایجاد می شود. یا می توان گفت: آسیب معمولاً ناشی از فعالیت ورزشی سخت.
ورزشکاران ، با اکثر آسیب ها ورزشی دست و پنجه نرم می کنند، اما شاید از اصطلاحات و یا نام علمی آسیب مورد نظر مطلع نباشند، اما به محض بیان کردن علائم آن آسیب به خوبی درک خواهند کرد که منظور چیست.
تعریف تاندونیت
در ابتدا لازم است تعریفی از تاندونیت داشته باشیم و شما را بیشتر با این مبحث آشنا کنیم:
تاندونیت یعنی التهاب تاندون که همراه با پارگی‌های میکروسکوپی است. این ضایعه بیانگر یک پاسخ التهابی در داخل تاندون، بدون التهاب لایه خارجی آن است. استفاده بیش از حد از عضلات، مهمترین عامل تاندونیت محسوب می‌شود. درگیری تاندون ماهیچه‌های مفصل شانه با تشخیص تاندونیت، شیوع بالایی دارد. به عنوان مثال تاندونیت ماهیچه فوق خاری که یکی از ماهیچه‌های کلاهک چرخاننده است، نسبت به عضلات دیگر بیشتر مشاهده می‌گردد. ازجمله عوارض التهاب‌های تاندونی، تاندونیت کلسیفیه، بورسیت و تاندونیت مزمن است.
عامل ابتلا به تاندونیت چیست؟
تاندونیت در نتیجه تکرار یک عمل، تاثیر جزئی در منطقه آسیب دیده و یا در اثر حوادث ناگهانی و با شدت آسیب بالا ایجاد می شود.
بعضی از مشاغل هستند که باعث تاندونیت می شوند، مثل:
باغبانی، نجاری، نقاشی
پارو کردن، تی کشیدن و جارو کردن
ورزش های گلف، اسکی، بیس بال و تنیس که احتیاج به پرتاب کردن توپ دارند
حالت بد بدن به هنگام کار کردن در محل کار یا خانه و یا کشش ضعیف بدن و یا آماده نبودن ماهیچه ها قبل از ورزش یا بازی های ورزشی نیز باعث افزایش خطر تاندونیت می شود. فاکتورهای دیگری نیز وجود دارد که می تواند خطر تاندونیت را افزایش دهد، مثل:
-استخوان و یا مفصلی که شکلی غیر طبیعی و ناهنجار دارد مثلا پاهایی که دارای اختلاف طول هستند و یا التهاب مفصل و تورم مفاصل که باعث ایجاد فشار بر بافتهای نرم بدن می شود.
-فشار ناشی از بیماری هایی مثل آرتریت روماتوئید، نقرس، پسوریاتیک آرتریت، اختلالات تیروئیدی و یا واکنش های غیر طبیعی به داروها.
-فعالیت بدنی بیش از حد معمول به خصوص زمانی که ماهیچه ها آمادگی کافی ندارند و مدت هاست که در حالت کم تحرکی قرار دادشته اند. تاندونیت در افرادی که فقط آخر هفته ها به ورزش و فعالیت بدنی می پردازند بسیار شایع است.
-گاهی اوقات عفونت نیز باعث تاندونیت می شود، بخصوص عفونت ناشی از گاز گرفتن سگ و یا گربه در ناحیه دست و پا.
عوامل افزایش دهنده خطر
استفاده بیش از حد از تاندون ها و مفاصل خاص در اثر شرکت در مسابقات ورزشی.
حرکت غلط و کشیدگی در طی فعالیت . به طور مثال نگه داشتن و حرکت دادن مکرر یک راکت تنیس به طور غلط ممکن است باعث تاندونیت در آرنج گردد (آرنج تنیس بازان) . همچنین پرستاران شاغل در اتاق عمل در صورت عدم تغییر وضعیت بمدت طولانی نیز در معرض خطر هستند.
تنوسینوویت
تنوسینوویت عبارت است از التهاب غلاف سینوویال یک تاندون. این حالت ممکن است در تاندون‌هایی که دارای غلاف سینوویال هستند، به دلایل مختلفی رخ دهد. تنوسینوویت علایمی مشابه تاندونیت دارد و درمان نیز همانند تاندونیت است.التهاب غلاف سینوویال باعث اختلال در حرکت آرام و نرم تاندون مربوطه می‌گردد. در این موارد، احتمال چسبندگی تاندون به غلاف سینوویال وجود دارد که علت آن تولید مواد چسبنده ناشی از پاسخ التهابی در غلاف سینوویال است.
تندینوزیس
تندینوزیس عبارت است از تغییرات تخریبی مزمن تاندون بدون واکنش التهابی حاد. این حالت (ضایعه تاندون‌ها بدون پاسخ التهابی حاد) عموما به عنوان تاندونیت مزمن شناخته می‌شود. در تاندونیت مزمن، پاسخ سلولی شامل جایگزینی گلبول‌های سفید (لکوسیت‌ها) با ماکروفاژها و سلول‌های پلاسما است. ضایعه ساختمان تاندون‌ها، احتمال پارگی آنها را در طی زمان تسهیل می‌کند.
پری تاندونیت
پری تاندونیت یعنی التهاب پاراتنون یا بافتهای اطراف تاندون (اندوتنون و اپی تنون). لایه‌های تاندون از خارج به داخل شامل بافتهای همبند پاراتنون، اپی تنون و اندوتنون است. پاراتنون یک بافت همبند دو لایه‌ای است که خارجی ترین لایه تاندون محسوب می‌شود.
چه کسانی در معرض ابتلا به تاندونیت هستند؟
هرکسی ممکن است به تاندونیت مبتلا شود اما این وضعیت بیشتر در افراد ۴۰ سال و بالاتر رخ می دهد. با بالا رفتن سن تحمل تاندون ها نسبت به استرس و فشار کم می شود، خاصیت کشسانی آن کمتر شده و در نتیجه راحت تر دچار پارگی می گردند.
تاندونیت در چه قسمتی از بدن رخ می دهد؟
تاندونیت در هر قسمتی از بدن و در واقع در هر جایی که تاندون رابط بین استخوان و ماهیچه است می تواند اتفاق بیفتد. تاندونیت در این قسمت ها شایع تر است:
قاعده انگشت شست – آرنج – شانه – مفصل ران – زانو – تاندون آشیل
علائم تاندونیت
درد در محل تاندون و اطراف آن ،محدودیت حرکت مثلا” در تاندونیت شانه ،عدم امکان حرکت شانه که به آن شانه منجمد می گویند. حساسیت به لمس و تورم اطراف تاندون ملتهب. درد ممکن است به تدریج بروز پیدا کند و یا ناگهانی و با شدت بالا، بخصوص اگر رسوبات کلسیم وجود داشته باشد.
چگونه می توان از تاندونیت جلوگیری کرد؟
برای جلوگیری از ابتلا به تاندونیت کارهای زیر را انجام دهید:
-در ابتدا هر فعالیتی با سرعت کم انجام دهید و به تدریج شدت آن را افزایش دهید.
-برای انجام کارها از نیروی محدود استفاده کنید و سعی کنید از انجام کارهای تکرار شونده خودداری کنید یا در حد معمول آن را تکرار کنید.
-اگر در اثر انجام کاری درد غیر طبیعی به سراغتان آمد آن را متوقف کنید، کار دیگری را شروع کنید و انجام این کار را به زمانی دیگر موکول کنید. اگر درد عود کرد انجام آن را به روز بعد بیندازید.
درمان های موجود برای تاندونیت
درمان های اولیه برای تاندونیت عبارت است از:
-اجتناب از فعالیت هایی که مشکل را تشدید می کند.
-استراحت دادن به قسمت آسیب دیده
-یخ گذاشتن در ناحیه آسیب دیده در روز بروز حادثه.
-مصرف قرص و یا ژل های ضد التهابی
اگر پس از گذشت یک هفته درد و ناراحتی تخفیف پیدا نکرد حتما به پزشک مراجعه کنید. اقدامات بعدی زیر ممکن است نیاز باشد:
-تزریق کورتیکوستروئید: کورتیکوستروئیدها که به استروئیدها معروفند اغلب به دلیل کاهش سریع التهاب و درد مورد استفاده قرار می گیرند.
:-فیزیوتراپیفیزیوتراپی درمانی بسیار مفید و موثر است به ویژه در درمان شانه منجمد. فیزیوتراپی شامل تمرینات دامنه حرکتی و استفاده از آتل برای عضو آسیب دیده است.
-اوزون درمانی: گاز اوزون به ناحیه مربوطه تزریق می شود و این روش بدون عوارض می باشد و جهت درمان شما صورت می گیرد.
-پرولوتراپی: داروهایی مانند هورمون رشد،دکستروس و ... به ناحیه مربوطه تزریق می شود
-PRP: این روش عبارتند از تزریق پلاسمای نی شده در ناحیه مربوطه
-لیزردرمانی: نور لیزر با کمگ سونوگرافی در ناحیه مربوطه تابانده می شود و این روش جز روش های نیمه تهاجمی است ولی احتیاج به بستری ندارد.
-جراحی: در موارد شدید و به ندرت نیاز به جراحی نیز پیدا می شود.
مدت زمان بهبودی تاندونیت چقدر است؟
طول مدت بهبودی تاندونیت ممکن است از چند هفته تا چند ماه بسته به شدت عارضه طول بکشد.
به شما اکیدا توصیه می کنیم چنانچه علائم زیر را داشتید بلافاصله به پزشک مراجعه کنید:
-تب بالاتر از 100 درجه فارنهایت یا 38 درجه سانتی گراد
-تورم، قرمزی، گرمای عضو
-احساس ناخوشی کلی یا درد فراگیر در بدن
-ناتوانی در حرکت دادن عضو دچار تاندونیت
داروها
داروهای ضد التهاب غیراستروییدی و ضد دردها و مسکن‌ها مثل استامینوفن، ایبوپروفن یا آسپیرین
تزریق بی‌حس کننده‌های موضعی ممکن است توصیه گردد.
تزریق کورتیزون در تاندون‌های دردناک و کلسیفیه. این امر درد مفصل و التهاب را کاهش می‌دهد و اجازه حرکت داده، مانع از منجمد شدن مفصل می‌گردد. البته هرچه تزریقات بیشتری صورت گیرد خطر عوارض جانبی آنها بیشتر می‌شود.
فعالیت
به محض بهبود علایم فعالیت‌های طبیعی خود را از سر بگیرید.
به محض رفع درد، فعالیت‌های افزایش دامنه حرکت را آغاز کنید.
رژیم غذایی
رژیم غذایی خاصی ندارد.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان علایم تاندونیت را داشته باشید.
اگر درد و تورم علی‌رغم درمان افزایش یابد.
اگر دچار علایم جدید و غیر قابل توجیه شده‌اید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند.