درمان درد انگشتان دست ناشی از سندروم انگشت ماشه با تزریق

تاندون‌ها بافت های طناب مانندی هستند که عضلات را به استخوان ها متصل می کنند. به التهاب تاندون‌ها تندینیتیس گفته می‌شود. در بعضی مفاصل بدن استخوان های فرعی‌ای وجود دارند که مسئول نرم‌تر کردن حرکات این مفاصل هستند. به این استخوان ها، استخوان های سزاموئید می‌گویند.

ماشه ای شدن انگشتان دست به وضعیتی می گویند که با تکان دادن انگشت، این انگشت گیر می کند و با تلاش بیشتر برای حرکت دادن آن، ناگهان آزاد می شود. این وضعیت به دلیل تندینیتیس تاندون عضله ای که انگشت را می بند اتفاق می افتد. تندینیتیس این تاندون معمولا به دلیل فشار استخوان بند اول انگشت یا استخوان های سزاموئید مفصل انگشت و کف دست روی آن اتفاق می افتد. التهاب تاندون معمولا نتیجه فشار وارد شدن به آن توسط استخوان بند اول انگشت طی حرکات تکرارشونده با انگشتان است. اگر این بیماری درمان نشده باقی بماند، غلاف تاندون ضخیم و سفت می شود که درمان را مشکل تر می کند. با پیشرفت بیماری یک برجستگی در تاندون به وجود می آید که با باز و بسته کردن انگشت می توان آن را نشان داد. در بعضی مواقع این برجستگی داخل غلاف تاندون گیر می کند که باعث قفل شدن یا ماشه ای شدن انگشت می شود.

ممکن است همراه این بیماری آرتیت مفصل کف دست و بند اول انگشت نیز وجود داشته باشد که درد و ناتوانی بیمار را چند برابر می کند. انگشت ماشه ای در افرادی اتفاق می افتد که با انگشتان دست خود حرکات تکرارشونده زیادی انجام می دهند مانند کسانی که ساعات زیادی پشت فرمان می نشینند.

تشخیص:

محل اصلی درد این بیماری در سطح کف دست، دقیقا زیر بند اول انگشت است. درد این بیماری دائمی است و با استفاده از انگشت بدتر می شود. بیماران گزارش می کنند که نمی توانند یک لیوان یا خودکار را نگه دارند. برهم خوردن خواب بیماری بسیار شایع بوده و در بسیاری از موارد بیمار بعد از بیدار شدن متوجه می شود که انگشت در حالت جمع شده قفل شده است. بسیاری از بیماران با تکان دادن انگشت خود، احساس پرش و دررفتگی می کنند. ممکن است به دلیل درد، دامنه حرکتی انگشت کم شود. بیماران مبتلا به این سندروم معمولا روی تاندون جمع کننده انگشت، دقیقا زیر بند اول انگشت در کف دست، یک برجستگی دارند.

در معاینه فیزیکی با لمس تاندون بیمار افزایش درد خواهد داشت که حداکثر درد در قاعده انگشت و در سمت کف دست.

در این بیمار انگشت میانی در زاویه 55 درجه قفل شده است و در تصویر دیگر عدم توانایی بیمار برای بستن کامل انگشت نشان داده شده است:

رادیوگرافی برای تمام بیمارانی که به این بیماری مشکوک هستند، الزامی است تا عدم وجود بیماری های استخوانی اثبات شود. بر اساس شرح حال بیمار و تشخیص پزشک آزمایشات دیگری مانند شمارش کامل سلول های خونی نیز انجام می شود. در صورت شک پزشک به ناپایداری مفصل انجام MRI و یا تصویربرداری سونوگرافی الزامی است. تصویربرداری سونوگرافی به کشف اختلالاتی که در بافت نرم اتفاق می افتد و باعث این بیماری می شوند کمک می کند.

دو تصویر سونوگرافی از یک بیمار مبتلا به این سندروم:

درمان:

روش های درمانی متفاوتی وجود دارد مانند تزریق، دارو درمانی و فیزیوتراپی. از میان این روش ها تزریق داخل مفصلی سریع ترین و کارآمدترین روش است.

تزریقات عموما به دو صورت انجام می شوند. روش اول استفاده از لندمارک (مشخصات) های سطحی بدن برای پیدا کردن محل تزریق است و روش دوم استفاده از دستگاه های تصویربرداری (که در بین این روش ها سونوگرافی بیشرین کارآیی و کمترین عوارض جانبی را دارد). در روش لندمارک به دلیل نداشتن دید و آگاهی کامل از جزئیات داخل بدن امکان خطا و عوارض جانبی بالا می باشد که این مشکلات با استفاده از روش سونوگرافی به راحتی حل می شوند.

تزریق با کمک دستگاه سونوگرافی:

این روش که در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی پروفسور سیروس مومن زاده  انجام می شود بالاترین دقت را در میان روش های تزریق دارد زیرا برای شناسایی ساختار های داخلی بدن و خود عصب از دستگاه سونوگرافی استفاده می شود. این روش امکان تزریق موثرتر و عوارض جانبی کمتر را به ما می دهد.

بیمار روی تخت معاینه می نشیند و دست آسیب دیده در کنار بدن به صورتی قرار می گیرد که کف دست به سمت بالا باشد، سپس پزشک با قرار دادن پروب دستگاه سونوگرافی روی محل تزریق (دقیقا زیر بند اول انگشت در کف دست) ساختار های داخلی دست را به دقت مشخص می کند و سپس تزریق را انجام می دهد.

این تزریق هم جنبه درمانی و هم تشخیصی دارد.

نحوه قرارگیری بیمار:

محل قرارگیری پروب سونوگرافی:

تصویر سونوگرافی:

انجام تزریق:

محتمل ترین عارضه جانبی این تزریق آسیب رساندن سوزن به تاندون از قبل ملتهب شده است. این تاندون‌ها می توانند با برخورد سوزن کاملا پاره شوند. با استفاده از دستگاه سونوگرافی و اطلاع پزشک از محل دقیق تاندون و سوزن می توان احتمال وقوع این عارضه را کاهش داد. در موارد نادر، ممکن است عفونت نیز اتفاق بی افتد که با استفاده از روش های استریل مناسب به راحتی قابل جلوگیری است. حدود 25% از بیماران بعد از تزریق افزایش درد خواهند داشت که به دلیل ورود سوزن به بافت‌های دست است. این درد و درد اصلی بیماری بعد از مدتی از بین می روند.