بورس ها تشکیل شده اند از کیسه های ساینوویال (مفصلی)که هدفشان اجازه دادن به کشیده شدن و حرکت عضلات و تاندون ها از روی یکدیگر در نواحی که حرکت مکرر انجام میشود،است.این کیسه های ساینوویال به وسیله غشای ساینوویال پوشانده شده اند که حاوی شبکه ای از رگهای خونی اند که مایع ساینووسال را ترشح می کنند. نتایج بورسیتیس (التهاب بورس) در افزایش تولید مایع ساینوویال موجب تورم کیسه های بورس می شود. با استفاده مفرط و نادرست، این بورس ها ممکن است ملتهب، بزرگ و در موقعییت های نادری عفونی شوند.
آرتریت به بیماری ای گفته می شود که در آن غضروف مفصلی از بین می رود باعث درد و خشکی در محل مفصل می شود.
تندون ها بافت های طناب مانندی هستند که عضلات را به استخوان ها متصل می کنند و باعث حرکت مفاصل می شوند.
تندون تیبیالیس خلفی از زیر قوزک داخلی پا عبور کرده و به یکی از استخوان های کف پا متصل می شود. این تندون در محل خم شدنش در زیر قوزک داخلی مستعد تندینیتیس (التهاب تندون) است. خم شدن حاد و ناگهانی مچ پا به سمت خارج دلیل اصلی توسعه تندینتیس در این تندون است. البته دویدن روی سطوح نرم یا ناصاف نیز می تواند باعث ابتلا فرد به تندینیتیس تیبیالیس خلفی شود. ممکن است همزمان با این بیماری بورسیتیس بورس های مفصل مچ پا و آرتریت نیز وجود داشته باشد که باعث درد بیشتر بیمار و کاهش کارآیی بیشتر مفصل مچ پا می شود.پارگی کامل این تندون باعث درد شدید به همراه تورم در سطح داخلی مچ و از بین رفتن قوس کف پا می شود.پارگی کامل تندون تیبیالیس خلفی:
التهاب تندون تیبیالیس خلفی:
تشخیص:
درد تندینیتیس تیبیالیس خلفی دائمی و شدید بوده و در سطح داخلی مچ پا احساس می شود. بیماران معمولا گزارش می کنند که این احساس درد مانند ساییده شدن ساختارهای داخلی سمت داخلی مچ توسط لبه های کفش است، اما در معاینه پوست این ناحیه، پوست سالم به نظر می رسد. معمولا برهم خوردن شدید خواب به دلیل درد نیز توسط بیماران گزارش می شود. ممکن است بیمار سعی کند تا با ثابت نگه داشتن مچ هنگام قدم برداشتن که باعث لنگ زدن بیمار می شود، سعی کند تا از تندون تیبیالیس خلفی استفاده نکند. بیمار مبتلا به تندینیتیس تیبیالیس خلفی با چرخانده شدن مچ پایش توسط فردی دیگر به سمت خارج، و با تلاش برای چرخاندن مچ به سمت داخل در حالی که فردی دیگر اجازه حرکت مچ را به بیمار نمی دهد، افزایش درد خواهد داشت. سمت داخلی پا ممکن است گرم و متورم به نظر برسد. ممکن است با چرخانده شدن مچ پای بیمار به سمت داخل و خارج، بیمار در مچ پایش احساس غژغژ و خشکی کند. تندونی که بسیار ملتهب است مستعد پارگی جزئی و کامل است.
رادیوگرافی برای تمام بیماران مبتلا به درد مچ پا الزامی است. بر اساس شرح حال بیمار و تشخیص پزشک آزمایشات دیگری مانند شمارش کامل سلول های خونی نیز انجام می شود. در صورت شک پزشک به ناپایداری مفصل یا وجود تومور انجام MRI و تصویربرداری سونوگرافی الزامی است. این دو تصویربرداری به تایید شدن تشخیص نیز کمک می کنند. . اسکن رادیونوکلئوتید استخوان برای تشخیص شکستگی های فشاری که در تصویر رادیوگرافی دیده نمی شوند کاربرد دارد.
تصویر سونوگرافی:
تصویر MRI:
درمان:
روش های درمانی متفاوتی وجود دارد مانند تزریق، دارودرمانی و فیزیوتراپی. از میان این روش ها تزریق سریع ترین و کارآمدترین روش است.
تزریقات عموما به دو صورت انجام می شوند. روش اول استفاده از لندمارک (مشخصات) های سطحی بدن برای پیدا کردن محل تزریق است و روش دوم استفاده از دستگاه های تصویربرداری (که در بین این روش ها سونوگرافی بیشرین کارآیی و کمترین عوارض جانبی را دارد). در روش لندمارک به دلیل نداشتن دید و آگاهی کامل از جزئیات داخل بدن امکان خطا و عوارض جانبی بالا می باشد که این مشکلات با استفاده از روش سونوگرافی به راحتی حل می شوند.
تزریق با کمک دستگاه سونوگرافی:.
این روش که در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی پروفسور سیروس مومن زاده انجام می شود بالاترین دقت را در میان روش های تزریق دارد زیرا برای شناسایی ساختار های داخلی بدن از دستگاه سونوگرافی استفاده می شود. این روش امکان تزریق موثرتر و عوارض جانبی کمتر را به ما می دهد.
بیمار به پشن روی تخت معاینه می خوابد، پای سالم جمع شدن و پای مصدوم باز شده و به سمت خارج چرخانده می شود تا قوزک داخلی پا به سمت بالا قرار بگیرد. سپس پزشک با قرار دادن پروب دستگاه سونوگرافی روی محل تزریق ساختار های داخلی را به دقت مشخص می کند و سپس تزریق را انجام می دهد.این تزریق هم جنبه درمانی و هم تشخیصی دارد.
نحوه قرارگیری بیمار:
محل انجام تزریق:
محل قرارگیری پروب سونوگرافی:
تصویر سونوگرافی:
انجام تزریق:
عوارض جانبی احتمالی:
عارضه اصلی این تزریق عفونت است که با روش های استریل مناسب به ندرت اتفاق می افتد. امکان آسیب رسیدن به تندون توسط سوزن وجود دارد (در تندون های بسیار ملتهب امکان پارگی کامل آن ها نیز وجود دارد) که با استفاده دستگاه سونوگرافی و دید پزشک به ساختارهای داخلی قابل جلوگیری است. همچنین در صورت مقاومت بالای بافت در برابر ورود سوزن باید تزریق را متوقف کرد تا به تندون آسیبی نرسد. حدود 25% از بیماران بعد از تزریق یک افزایش درد موقت خواهند داشت که به دلیل ورود سوزن است. این درد و درد اصلی بیماری پس از مدتی از بین می روند.