مفصل تالونویکولار بین استخوان پاشنه پا و یکی از استخوان های روی پا قرار دارد.
غضروف مفصلی این مفصل مستعد آسیب دیدگی است که اگر درمان نشده باقی بماند می تواند باعث بیماری آرتیت در این مفصل شود که با درد و ناکارامدی مفصل همراه است. استئوآرتریت شایع ترین نوع آرتریت است که باعث درد و نارکارمدی این مفصل می شود. آرتریت روماتوئید و آرتریت بعد از آسیب دیدگی دو علت دیگر آرتریت این مفصل هستند. این مفصل مستعد کشیدگی و پارگی طی فعالیت هایی که به کف پا ضربه وارد می کنند، مانند دویدن روی سطوح سخت، است. دیگر عواملی که می توانند باعث بیماری آرتریت در این مفصل شوند بیماری های کلاژن وریدی (کلاژن نوعی پروتئین محلول در خون است و ورید به معنای سیاهرگ است) و عفونت ها هستند. بهتر است آرتریت عفونی با توجه به حساسیت مایع داخل مفصلی هرچه زودتر تشخیص داده شود و با استفاده از آنتی بیوتیک ها درمان شود. بیماری های کلاژن وریدی معمولا باعث آرتریت در تعداد زیادی از مفاصل بدن می شوند و به این مفصل محدود شده باقی نمی مانند. این بیماری به تزریق داخل مفصل تالونویکولار به خوبی پاسخ می دهد.
بیماران مبتلا به آرتریت این مفصل یا درد مفصلی ناشی از اختلالات کلاژن وریدی در سمت جلویی مچ پا و روی پا احساس درد می کنند. فعالیت، به خصوص خم کردن کف پا به سمت داخل یا خارج، درد را بدتر می کند و استراحت و گرما تا حدودی از شدت درد می کاهد. درد دائمی بوده و حالتی شبیه تیرکشیدن دارد. برهم خوردن خواب توسط درد شایع بوده و معمولا زمانی اتفاق می افتد که بیمار با غلط زدن روی پا آسیب دیده فشار وارد می کند. بعضی بیماران در هنگام حرکت دادن مفصل علاوه بر درد، احساس دررفتگی می کنند.
علاوه بر درد دائمی، معمولا بیمار از ناکارآمدی مفصل نیز رنج می برد که انجام کارهای روزمره مانند بالا رفتن از پله ها یا راه رفتن روی سطوح ناهموار را برای بیماری سخت می کند. اگر عامل درد بیمار درمان نشده باقی بماند این ناتوانی ها بدتر می شوند و ممکن است عضلات بیمار تحلیل بروند.
انجام رادیوگرافی برای تمام بیمارانی که در این مفصل احساس درد می کنند الزامی است تا عامل درد کشف شود. بر اساس شرح حال بیمار و تشخیص پزشک،آزمایشات تکمیلی مانند شمارش کامل سلول های خونی نیز انجام می شوند. MRI و تصویربرداری سونوگرافی نیز می توانند به واضح شدن علت درد کمک کنند.
نحوه انجام تزریق:
تزریقات عموما به دو صورت انجام می شوند. روش اول استفاده از لندمارک (مشخصات) های سطحی بدن برای پیدا کردن محل تزریق است و روش دوم استفاده از دستگاه های تصویربرداری (که در بین این روش ها سونوگرافی بیشرین کارآیی و کمترین عوارض جانبی را دارد). در روش لندمارک به دلیل نداشتن دید و آگاهی کامل از جزئیات داخل بدن امکان خطا و عوارض جانبی بالا می باشد که این مشکلات با استفاده از روش سونوگرافی به راحتی حل می شوند.
تزریق با کمک دستگاه سونوگرافی:
این روش که در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی پروفسور سیروس مومن زاده انجام می شود بالاترین دقت را در میان روش های تزریق دارد زیرا برای شناسایی ساختار های داخلی بدن و خود عصب از دستگاه سونوگرافی استفاده می شود. این روش امکان تزریق موثرتر و عوارض جانبی کمتر را به ما می دهد.
برای انجام بلاک بیمار به پشت روی تخت معاینه می خوابد و کف پای مصدوم روی تخت قرار می گیرد تا سطح روی پا به سمت بالا قرار بگیرد. پزشک با قرار دادن پروب سونوگرافی روی محل تزریق ساختار های داخلی را شناسایی می کند و تزریق را انجام می دهد.
نحوه قرارگیری بیمار:
محل قرارگیری پروب سونوگرافی:
تصویر سونوگرافی:
انجام تزریق:
عوارض جانبی احتمالی:
مهم ترین عارضه این تزریق عفونت است که با استفاده از روش های صحیح استریل به ندرت اتفاق می افتد. احتمال کبود شدن پوست محل تزریق و یا تشکیل هماتوم (کیسه پر از خون) نیز وجود دارد که می توان با قرار دادن بسته های سرمازا و وارد کردن فشار روی محل تزریق این عوارض را کاهش داد. حدود 25 درصد بیماران بعد از تزریق افزایش درد موقت خواهند داشت که به دلیل ورود سوزن به بافت های بدن است. این درد و درد اصلی بیماری بعد از مدتی از بین می روند.