بورس ها تشکیل شده اند از کیسه های ساینوویال (مفصلی)که هدفشان اجازه دادن به کشیده شدن و حرکت عضلات و تاندون ها از روی یکدیگر در نواحی که حرکت مکرر انجام میشود،است.این کیسه های ساینوویال به وسیله غشای ساینوویال پوشانده شده اند که حاوی شبکه ای از رگهای خونی اند که مایع ساینووسال را ترشح می کنند. نتایج بورسیتیس (التهاب بورس) در افزایش تولید مایع ساینوویال موجب تورم کیسه های بورس می شود. با استفاده مفرط و نادرست، این بورس ها ممکن است ملتهب، بزرگ و در موقعییت های نادری عفونی شوند. به التهاب بورس، بورسیتیس گفته می شود.
تندون ها بافت های طناب مانندی هستند که عضلات را به استخوان ها متصل می کنند و باعث حرکت مفاصل می شوند. به التعاب تندون، تندینیتیس گفته می شود.آرتریت بیماری است که در آن غضروف بین مفصلی از بین می رود و مفصال خشک و دردناک می شوند.
لیگامان ها بافت های طناب مانندی هستند که استخوان های بدن را به یکدیگر متصل می کنند و باعث پایداری مفاصل می شوند. لیگامان کالکانوفیبولار استخوان نازک نی ساق پا را که قوزک خارجی را تشکیل می دهد به استخوان پاشنه متصل می کند.
این لیگامان در محل اتصالش به قوزک خارجی یا استخوان مستعد کشیدگی است. آسیب دیدگی این لیگامان معمولا به دلیل پیچ خوردن مچ پا، خم شدن بیش از حد کف پا به سمت پای دیگر، اتفاق می افتد. معمولا این حادثه طی فعالیت هایی مانند راه رفتن با کفش پاشنه بلند، پریدن از ارتفاع بلند، دویدن روی سطوح سخت و ناهموار، رقصیدن، فوتبال و بستکبال اتفاق می افتد. محل درد در سمت جلویی و پایینی قوزک خارجی بوده و با خم کردن کف پا به سمت پای دیگر درد بدتر می شود. تورم و کبود شدگی این ناحیه، مخصوصا بعد از آسیب دیدگی شدید، می تواند دلیل واضحی برای کشیدگی این لیگامان باشد. فعالیت، به خصوص بلند کردن اشیا از زمین یا خم کردن مچ پا، درد را افزایش می دهد. گرما و استراحت تا حدودی درد را کاهش می دهند. معمولا بیماری که دچار آسیب دیدگی لیگامان کالکانوفیبولار شده است به دلیل درد قوزک پا از خواب بیدار می شود. وجود همزمان بیماری های دیگر مانند بورسیتیس، تندینیتیس، آرتریت، شکستگی ها، و تخریب شدن بافت داخل مفاصل مچ پا می تواند تشخیص کشیدگی این لیگامان را بعد از وارد شدن ضربه به مچ پا مشکل کند.
انجام رادیوگرافی برای تمام بیماران مبتلا به درد مچ پا، به خصوص دردی که بعد از وارد شدن ضربه به مچ اتفاق افتاده باشد، الزامی است تا عدم وجود شکستگی های استخوانی اثبات شود. بر اساس شرح حال بیمار و تشخیص پزشک آزمایشات تکمیلی مانند شماش سلول های خونی نیز انجام می شوند. MRI و تصویربرداری سونوگرافی نیز می توانند به تایید شدن تشخیص و کمک کنند و درصورت شک پزشک به تخریب شدن بافت داخل مفصل یا وجود تومور انجام آن ها الزامی است. با انجام اسکن استخوان می توان شکستگی های میکروسکوپی را تشخیص داد که در تصویر رادیوگرافی دیده نمی شوند. انجام اسکن استخوان، به خصوص بعد از وارد شدن ضربه به مچ پا، می تواند بسیار کمک کننده باشد.
نحوه انجام تزریق:
تزریقات عموما به دو صورت انجام می شوند. روش اول استفاده از لندمارک (مشخصات) های سطحی بدن برای پیدا کردن محل تزریق است و روش دوم استفاده از دستگاه های تصویربرداری (که در بین این روش ها سونوگرافی بیشرین کارآیی و کمترین عوارض جانبی را دارد). در روش لندمارک به دلیل نداشتن دید و آگاهی کامل از جزئیات داخل بدن امکان خطا و عوارض جانبی بالا می باشد که این مشکلات با استفاده از روش سونوگرافی به راحتی حل می شوند.
تزریق با کمک دستگاه سونوگرافی:.
این روش که در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی پروفسور سیروس مومن زاده انجام می شود بالاترین دقت را در میان روش های تزریق دارد زیرا برای شناسایی ساختار های داخلی بدن از دستگاه سونوگرافی استفاده می شود. این روش امکان تزریق موثرتر و عوارض جانبی کمتر را به ما می دهد.
عوارض جانبی احتمالی:
این تزریق از جمله تزریقات امن است و عوارض جانبی خطرناکی ندارد. شایع ترین عارضه این تزریق عفونت است که به ندرت اتفاق می افتد. ممکن است سوزن به تندون و لیگامان هایی که التهاب بسیار شدیدی دارند آسیب برساند و باعث پارگی کامل آن ها شود که می توان با استفاده از دستگاه سونوگرافی احتمال این عارضه را تا حد مطلوبی کاهش داد. حدود 25% از بیماران بعد از تزریق افزایش درد خواهند داشت که به دلیل ورود سوزن به بدن است. این درد و درد اصلی بیمار بعد از مدتی از بین می روند. احتمال کبودی یا تشکیل شدن هماتوم (کیسه پر از خون زیر پوست) نیز وجود دارد که می توان با وارد کردن فشار یا قرار دادن بسته های سرمازا روی محل تزریق احتمال اتفاق افتادن این عوارض را نیز کاهش داد.