مفصل جایی است که دو استخوان در کنار هم حرکت کرده و سطوح آنها روی هم میلغزند. روی این سطوح را لایه ای از غضروف مفصلی پوشانده است که وظیفه آن صاف و لغزنده کردن سطح استخوان و در نتیجه تسهیل حرکت مفصل است.
خشکی مفصلی با محدودیت در حرکت مفصل مشخص میشود. وقتی فرد نمیتواند مفصل خود را به راحتی حرکت داده و احساس میکند حرکات مفصل نرمی خود را از دست داده و انعطاف مفصل کم شده مفصل دچار خشکی شده است.
وقتی فردی به علت بیماری یک مفصل خود را برای مدت طولانی حرکت ندهد بافت های نرم اطراف آن مانند عضلات، تاندون ها، رباط ها و کپسول مفصلی کوتاه شده و خاصیت کشسانی و انعطافی آنها کمتر میشود. این تغییرات سبب خشکی مفصلی میشود.خشکی مفصلی در ابتدا ممکن است در شروع روز و یا شروع حرکت باشد و به تدریج با پیشرفت بیماری خشکی دائمی میشود.
دلایل خشکی مفاصل
- آرتریت
- آرتروز یا استئوآرتریت
- روماتیسم مانند آرتریت روماتوئید، تب روماتیسمی و اسپوندیلیت انکیلوزان
- بیماری های متابولیک مانند نقرس
- عفونت های مفصلی مانند عفونت های چرکی و عفونت سلی
- تومورهای مفصل یا اطراف مفصل
- گیر کردن استخوان یا غضروفی آزاد در درون مفصل
-مشکلات عصبی
- گیر کردن یک منیسک پاره شده داخل مفصل
- بد جوش خوردن یک شکستگی داخل مفصلی و ایجاد سطوح ناهموار در سطح مفصل
- ایجاد استخوان اضافه و نابجا در بافت های اطراف مفصل
- کم شدن انعطاف یا کوتاه شدن بافت های اطراف مفصل مانند رباط، تاندون و عضلات
- افزایش مقدار مایع مفصلی
- رشد بافت سینوویال درون مفصل
- کلفت و ضخیم شدن کپسول مفصلی و کم شدن قابلیت ارتجاعی و انعطاف پذیری آن
- از بین رفتن غضروف مفصلی و ساییده شدن سطوح استخوانی بر روی هم
- وجود استخوان اضافی در لبه سطوح مفصلی (استئوفیت)