سندرم پیریفورمیس یک اختلال عصبی غیر عادی است که زمانی اتفاق می‌افتد که عضله پیریفورمیس عصب سیاتیک را فشرده می‌کند. عضله پیریفورمیس یک عضله مسطح نوار مانند است که در باسن و در نزدیکی بالای مفصل لگن قرار دارد. این عضله در حرکت پایین بدن مهم است، زیرا مفصل لگن مستحکم کرده و بالا نگه می‌دارد و ران را برای جدا شدن از بدن می‌چرخاند. این عضله به شما این امکان را می‌دهد که راه بروید، وزن خود را از روی یک پا به پای دیگر بی‌اندازید و تعادل خود را حفظ کنید. همچنین در ورزش‌هایی که شامل بلند کردن و چرخاندن ران است، به طور خلاصه، تقریبا در هر حرکت باسن و پاها استفاده می‌شود. عصب سیاتیک یک عصب ضخیم و بلند در بدن است. این عصب از کنار یا از داخل عضله پریفورمیس عبور می‌کند، تا پایین پشت پا می‌رود و در نهایت به اعصاب کوچک‌تر در انتهای پا ختم می‌شود. فشرده شدن عصب می‌تواند در اثر اسپاسم عضله پیریفورمیس اتفاق بیفتد.
سندرم پریفورمیس وضعیتی است که در آن عضله پیریفورمیس، واقع در ناحیه باسن، دچار اسپاسم می‌شود و سبب درد در ناحیه باسن می‌گردد. عضله پری فورمیس همچنین می‌تواند عصب سیاتیک مجاور را تحریک کند و باعث درد، بی حسی و سوزن سوزن شدن در طول پشت پا و داخل پا شود (مشابه با درد سیاتیک). اگر دچار گرفتگی و درد در ناحیه باسن هستید ممکن است به سندرم پیریفورمیس مبتلا شده باشید. بنابراین لازم است سریعا به پزشک متخصص درد شناس مراجعه نموده و پیش از تشدید درد و گرفتگی برای درمان آن اقدام نمایید. برای رزرو وقت ملاقات با دکتر مؤمن زاده، متخصص درد در کیلینیک درد تسکین می‌توانید با شماره‌های 88460605-021 ، 88449335-021 ، 09198172104 و 09338866615 تماس حاصل فرمایید.
دلایل سندرم پیریفورمیس چیست؟
علت اصلی سندروم پیریفورمیس این است که عصب سیاتیک توسط عضله پیریفورمیس در باسن گیر می‌افتد که می‌تواند تنها در یک طرف بدن یا در هر دو طرف رخ دهد. بسیاری از افراد مبتلا به سندرم پیریفورمیس، دچار اختلالات فیزیکی در عضلات اطراف عصب سیاتیک می‌شوند که اغلب به علت استفاده بیش از حد از عضله یا آسیب‌های قبلی می‌باشد. دو نوع سندرم پیریفورمیس وجود دارد:
اولیه (ناشی از تغییرات آناتومیک، مانند شکاف عضله یا عصب) و ثانویه (ناشی از علت ناگهانی، از جمله تروما). تحقیقات نشان می‌دهند که موارد ثانویه بسیار رایج‌تر هستند، در میان بیماران مبتلا به سندرم پیریفورمیس، کمتر از 15 درصد موارد علل اولیه دارند. به دلایل مختلف افراد به سندرم پیریفورمیس دچار می‌شوند، گاهی اوقات به علت کشش یا استفاده بیش از حد از عضلات نزدیکی لگن یا باسن در طول کار یا ورزش، تجربه تروما و یا آسیب به پایین بدن و یا تجربه التهاب زیاد و گسترده در بدن که موجب تشدید ضعف عضلات می‌شود.
علائم سندروم پیریفورمیس چیست؟
اغلب بیماران گرفتگی شدید در باسن و درد شبیه سیاتیک تا پشت ران، ساق و پا را توصیف می‌کنند. علائم معمول سندرم پیریفورمیس ممکن است شامل موارد زیر باشد:
-
درد خفیف در باسن
-
درد انتشاری تا پشت ران، ساق و پا (سیاتیک)
-
درد هنگام بالا رفتن از پله یا شیب‌ها
-
افزایش درد پس از نشستن طولانی مدت
-
کاهش محدوده حرکتی مفصل ران
علائم سندرم پیریفورمیس اغلب پس از نشستن طولانی مدت، راه رفتن و یا دویدن، بدتر می‌شوند و پس از دراز کشیدن به پشت ممکن است بهتر شود.
علائم سندرم پیریفورمیس شامل دردر در ناحیه باسن ، استخوان خارجی و مفصل ران است که به ناحیه پشت ران و گاهی پشت ساق پا نیز منتشر می‌شود بیمار حس سوزن سوزن شدن و سوزش در این نواحی ممکن است احساس کند و در بدترین حالت راه رفتن حتی در مسافت‌های کوتاه برای بیمار مشکل می‌شود و بیمار نمی‌تواند حتی نشستن‌های کوتاه مدت را تحمل کند بنابراین مداوم برای کاهش درد تغییر وضعیت می‌دهد.
عوامل خطر
-
داشتن بیش از 40 سال، سندرم عضلات پیریفورمیس اغلب در افراد 40-50 ساله اتفاق می‌افتد.
-
زن بودن، محققان معتقدند که زن‌ها به علت بیومکانیک مربوط به پهن‌تر بودن عضلات چهارسر ران در بدن‌شان، بیشتر از مردان تحت تاثیر قرار می‌گیرند. بعضی از گزارشات نشان می‌دهد که زنان شش برابر بیشتر از مردان در معرض احتمال ابتلا به سندرم پیریفورمیس قرار دارند.
-
سابقه آسیب به ناحیه لگن، باسن و یا ران
-
داشتن سابقه درد عصب سیاتیک، بیرون زدن دیسک یا سایر مشکلات نخاعی
-
فعالیت‌های تکراری و شدید با استفاده از پایین بدن (به ویژه دویدن طولانی مدت، اسکات زدن و پیاده روی با فرم نادرست، بدون استراحت کافی بین تمرینات)
-
نشستن طولانی مدت، به عنوان مثال پشت میزتان در محل کار یا در طی رفت و آمد در ماشین، که می‌تواند منجر به جلو آمدن سر و عموما یک شیوه زندگی غیر متحرک شود.
-
داشتن اضافه وزن یا چاق بودن و یا حتی بسیار کم وزن بودن، که می‌تواند عضلات را تضعیف کند.
-
داشتن اختلال آناتومیک در عضله پریفورمیس
تشخیص سندرم پیریفورمیس
تشخیص سندرم پیریفورمیس بر اساس بررسی تاریخچه بیمار، یک معاینه فیزیکی و احتمالا تست‌های تشخیصی انجام می‌شود. سندرم پیریفورمیس اغلب از طریق فرایند رد شرایط دیگری که ممکن است باعث ایجاد نشانه‌های بیمار شوند مانند فتق دیسک یا اختلال در عملکرد مفصلی سایکرولیک، تشخیص داده می‌شود.
معاینه فیزیکی
معاینه فیزیکی شامل بررسی لگن و پاها می‌باشد تا بیبنند آیا حرکت موجب افزایش درد کمر یا درد اندام تحتانی (درد سیاتیک) می‌شود یا خیر. به طور معمول، حرکت لگن درد را تازه می‌کند. معاینه نیز علل احتمالی درد ناشی از سیاتیک، مانند آزمایش حساسیت موضعی و قدرت عضلانی را شناسایی کرده یا رد می‌کند.
تاریخچه پزشکی شامل بررسی عمیق علائم بیمار می‌باشد، از جمله اینکه چه موقعیت‌ها یا فعالیت‌هایی علائم را بهتر یا بدتر می‌کنند، علائم چه مدت وجود دارند، آیا به تدریج یا پس از آسیب شروع می‌شوند و چه درمان‌هایی مورد آزمایش قرار گرفته‌اند. این تاریخچه همچنین شامل بررسی شرایطی مانند آرتروز است که ممکن است در خانواده بیمار رایج باشد.
تست‌های تشخیصی
اشعه ایکس و سایر مطالعات تصویربرداری و آزمایشات تشخیصی (مانند اشعه ایکس، ام آر آی و آزمایش‌های هدایت عصب) ستون فقرات می‌توانند تشخیص دهند که آیا عصب سیاتیک در عضله پیریفورمیس تحریک شده است یا خیر، تا سایر شرایطی که موجب بروز علائم مشابه با سندرم پیریفورمیس می‌شوند، حذف گردند. تزریق بی‌حسی با یا بدون استروئید می‌تواند به فهم این مسئله کمک کند که آیا عضله پیریفورمیس منبع علائم است یا خیر.
برخی از ورزش‌های کششی برای پیریفورمیس، همسترینگ و عضلات صاف کننده لگن ممکن است باعث کاهش علائم دردناک در امتداد عصب سیاتیک شوند و دامنه حرکت بیمار را بازگردانند که عبارتند از:
کشش‌های پیریفورمیس
راه‌های مختلفی برای کشش عضله پیریفورمیس یک فرد وجود دارد. دو راه ساده عبارتند از:
-
به پشت دراز بکشید به گونه‌ای که هر دو پا روی زمین صاف باشند و هر دو زانوها خم شوند. زانوی راست را به سمت سینه بکشید، زانو را با دست چپ بگیرید و آن را به سمت شانه چپ بکشید و کشش را حفظ کنید. برای طرف دیگر تکرار کنید
-
به پشت دراز بکشید به گونه‌ای که هر دو پا روی زمین صاف باشند و هر دو زانوها خم شوند. مچ پای را ست را روی زانوی پای چپ قرار دهید. ران چپ را به طرف قفسه سینه بکشید و کشش را حفظ کنید. برای طرف دیگر تکرار کنید
هر کشیدگی پیریفورمیس باید به مدت 5 ثانیه برای شروع نگه داشته شود و به تدریج تا 30 ثانیه طول بکشد و هر روز 3 بار تکرار شود.
کشش‌های همسترینگ
کشیدگی همسترینگ (عضله بزرگ در طول پشت ران) برای کاهش هر نوع درد سیاتیک بسیار مهم است. روش‌های متعددی برای کشش همسترینگ وجود دارند:
-
دو صندلی را رو به روی یکدیگر قرار دهید. روی یک صندلی بنشینید و پاشنه یک پا را روی صندلی دیگر قرار دهید. به جلو تکیه دهید، به روی لگن خم شوید تا زمانی که کشش ملایمی را در پشت ران احساس کنید، و این کشش را حفظ کنید.
-
روی پشت دراز بکشید و هر دو پا را صاف کنید. یک پا را به سمت بالا بکشید و آن را با نگهداشتن داخل یک حوله بسته شده در پشت پا صاف کنید، تا زمانی که کشش خفیفی در امتداد پشت ران احساس شود. مجددا تلاش کنید تا 30 ثانیه کشش را انجام دهید و هر روز سه بار تکرار کنید.
داروهایی برای درد سیاتیک
از آن جایی که اکثرا بروز درد شامل برخی از انواع التهاب می‌باشد، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) مانند ایبوپروفن یا ناپروکسین ممکن است باعث کاهش التهاب در ناحیه آسیب دیده شوند.
تزریقات
برای درد شدید سیاتیک ناشی از سندرم پیریفورمیس، تزریق ممکن است بخشی از درمان باشد.
تزریق پیریفورمیس
بی‌حسی موضعی و کورتیکواستروئیدها ممکن است به طور مستقیم به عضله پیریفورمیس تزریق شود تا به کاهش اسپاسم و درد کمک کند. هدف تزریق معمولا کاهش درد حاد به منظور پیشرفت در درمان طب فیزیکی است.
الکتروتراپی برای سندرم پیریفورمیس
استفاده از تحریک الکتریکی به باسن با یک دستگاه تحریک عصبی الکتریکی از طریق پوست (TENS) یا محرک جریان مداخله ای (IFC) می‌تواند به جلوگیری از درد و کاهش اسپاسم عضلانی مرتبط به سندرم پیریفورمیس کمک کند. در موارد مداوم و ماندگار، عضله پیریفورمیس ممکن ست برای کاهش علائم بریده شود، اما این کار به ندرت انجام می‌شود.
پیشگیری از سندرم پیریفورمیس
از آن جایی که سندروم پیریفورمیس معمولا در اثر ورزش یا حرکتی مانند دویدن یا پرش به جلو ایجاد می‌شود که به طور مکرر بر عضله پیریفورمیس فشار وارد می‌کند، پیشگیری اغلب به فرم صحیح مرتبط است. از دویدن یا تمرین روی تپه یا سطوح ناهموار اجتناب کنید. قبل از فعالیت به طور صحیح گرم کنید و به آرامی شدت فعالیت را افزایش می‌یابد. هنگام دویدن، راه رفتن یا ورزش، وضعیت مناسبی داشته باشید. اگر درد رخ دهد، فعالیت را متوقف کنید و تا زمانی که درد برطرف شود، استراحت کنید.
روش‌های درمانی بدون جراحی در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی پروفسور سیروس مؤمن زاده:
-
درمان های نوین و تحصصی اوزون درمانی یا ازن تراپی
-
آخرین لیزرهای پرتوان نسل جدید
-
اوزون تراپی
-
فیزیوتراپی
-
تزریق اپیدورال
-
تریگرپوینت تراپی
-
کمربندهای طبی
-
رفلکسولوژی
-
RF یا رادیوفرکوانسی
-
در موارد نادر جراحی بسته ستون فقرات هستند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه درمان‌های غیر جراحی ارائه شده در کلینیک دردشناسی پروفسور سیروس مؤمن زاده و توضیحات مربوط به آنها به مقالات درمان‌های بدون جراحی مراجعه کنید و در صورت تمایل به استفاده از این درمان‌های ترکیبی جامع و مدرن با تلفن 02188449335 و 02188460605، 09198172104 و 09338866615 تماس بگیرید.
و
همچنین می‌توانید سوالات خود را از پروفسور سیروس مومن زاده در تله ویزیت - TeleVisit بپرسید.
👇 اینجا را کلیک کنید 👇
www.TeleVisit24.com
تنها با وارد کردن نام و نام خانوادگى و شماره موبایل و ثبت نام در سامانه تله ویزیت، بلافاصله و حداکثر طى مدت ٢٤ ساعت پاسخ خود را از بهترین پزشکان متخصص دریافت کنید و دیگر نگران سلامت خود نباشید.