سودوگوت یا درد یکی از مفاصل

سودوگوت یکی از اشکال ارتریت است که با ورم دردناک و ناگهانی در یکی از مفاصل یا تعداد بیشتری از آنها مشخص می‌شود. دوره‌های بیماری ممکن است روزها یا هفته‌ها ادامه داشته باشند. بیشترین آسیب‌ها عموماً مربوط به مفصل زانو است.

اصطلاح رایج "سودوگوت"، که بیماری تجمع کلسیم پیروفسفات نیز خوانده می‌شود، برای نامیدن این اختلال بر اثر مشابهت آن با نقرس مطرح شده است. تجمع کریستال در یک مفصل باعث هر دو اختلال می‌شود اگرچه نوع کریستال در دو بیماری مورد اشاره متفاوت است.روشن نیست که چرا کریستال‌ها در مفاصل جمع شده و سودوگوت ایجاد می‌کنند، اما ریسک ایجاد این بیماری با بالا رفتن سن افزایش می‌یابد. درمان می‌تواند به تخفیف درد کمک کرده و میزان التهاب را کاهش دهد.

علایم سودوگوت

سودوگوت عموماً دچار زانوها می‌شود. با شیوع کمتر، مچ دست و مچ پا درگیر این بیماری می‌شوند. در بسیاری موارد علایمی در کار نیست. به هر حال، در طول یک حمله سودوگوت مفاصل تحت تأثیر به طور معمول دچار عوارض زیر می‌شوند:

• ورم

• گرمی

• درد شدید

چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم

در صورت مواجه شدن با ورم و درد مفصل شدید و ناگهانی مردم باید به پزشک مراجعه کنند.

علل سودوگوت

سودوگوت با وجود کریستال‌های کلسیم پیروفسفات دهیدرات در مفاصل آسیب دیده مرتبط شده است. این کریستال‌ها با بالا رفتن سن افزایش می‌یابند و تقریباً در نیمی از جمعیت بالای 85 سال دیده می‌شوند. اما اغلب مردم دچار این توده‌های کریستال هرگز به سودوگوت مبتلاء نمی‌شوند. این موضوع روشن نیست که چرا برخی از مردم دچار سودوگوت می‌شوند و دیگران خیر.

ریسک فاکتورهای سودوگوت

عواملی که می‌توانند خطر سودوگوت را افزایش دهند شامل موارد زیرند:

• پیری

خطر ایجاد سودوگوت با افزایش سن بیشتر می‌شود.

• ترومای مفصل

ترومای وارد شده بر مفصل، مثل موارد آسیب دیدگی جدی یا عمل جراحی خطر ایجاد سودوگوت در مفصل تحت تأثیر را افزایش می‌دهد.

• اختلال ژنتیک

در بعضی خانواده‌ها وجود زمینه برای ابتلاء به سودوگوت ارثی است. در این گروه از افراد زمینه برای ابتلاء به سودوگوت در سنین پایین‌تر دیده می‌شود.

• عدم تعادل مواد معدنی

خطر سودوگوت برای مردم دچار کلسیم یا آهن اضافی در خون یا مبتلاء به کمبود شدید منیزیم بیشتر است.

• دیگر اختلالات پزشکی

سودوگوت همچنین با کم‌کاری غده تیروئید (هیپوتیروئیدیسم) یا بیش فعال بودن غده پاراتیروئید مرتبط شده است.

عوارض سودوگوت

تجمع کریستال‌های مرتبط به سودوگوت همچنین می‌تواند باعث صدمات مفصل شود که ممکن است با نشانه‌ها و علایم استئوارتریت یا ارتریت روماتوئید همپوشانی داشته باشد.

تشخیص سودوگوت

نشانه‌ها و علایم سودوگوت ممکن است مشابه علایم نقرس و دیگر انواع ارتریت باشد، بنابراین تست‌های آزمایشگاهی و تصویربرداری به طور معمول برای تأیید تشخیص مورد نیازند.

تست‌های آزمایشگاهی

تست‌های خون می‌توانند مشکلات مربوط به غدد تیروئید و پاراتیروئید و همچنین طیفی از عدم تعادل مواد معدنی را که با سودوگوت مرتبط شده‌اند بررسی کنند. پزشک ممکن است یک نمونه مفصل از ناحیه مفصل آسیب دیده بگیرد (بیوپسی) و آن را برای تست در مورد وجود کریستال به آزمایشگاه ارسال کند.

تست‌های تصویربرداری

عکسبرداری اشعه X مفصل آسیب دیده اغلب می‌تواند صدمات مفصل و تجمع کریستال را در غضروف مفصل آشکار کند.

درمان سودوگوت

سودوگوت علاج ندارد، اما ترکیبات درمانی می‌توانند به کاهش درد و بهبود عملکرد مفصل آسیب دیده کمک کنند.

دارودرمانی

اگر داروهای ضد درد غیر نسخه‌ای کفایت نکنند پزشک ممکن است داروهای زیر را پیشنهاد دهد:

• داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی (NSAIDs)

انواع قدرتمند این داروها شامل ناپروکسن (اناپروکس، ناپروسین،و مابقی) و ایندومتاسین (ایندوسین) هستند که با نسخه در دسترسند. داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی می‌توانند باعث خونریزی معده و کاهش عملکرد کلیه، به ویژه در افراد سالمند، شوند.

• کولچیسین (کولسریس)

قرص‌های با دوز کم این داروی مربوط به نقرس در عین حال برای سودوگوت مؤثرند. اگر کسی دچار دوره‌های مکرر سودوگوت باشد، پزشک ممکن است توصیه کند که بیمار به صورت درمان پیشگیرانه به صورت روزانه کولچیسین مصرف کند.

• کورتیکوستروئیدها

اگر کسی قادر به استفاده از داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی یا کولچیسین نباشد، پزشک ممکن است استفاده از قرص‌های کورتیکوستروئیدی مثل پردنیزون را برای کاهش التهاب و پایان حمله بیماری توصیه کند. کاربرد طولانی مدت کورتیکوستروئیدها باعث تضعیف استخوان‌ها و موجب کاتاراکت، دیابت، و افزایش وزن می‌شود.

تخلیه مفصل

برای تخفیف درد و فشار در مفصل آسیب دیده، پزشک با وارد کردن یک سرنگ به داخل مفصل مقداری از مایع مفصلی را بیرون می‌کشد، که این کار باعث خارج شدن مقداری از کریستال موجود در مفصل می‌شود. پزشک در مرحله بعد یک ماده بی‌حسی به مفصل تزریق کرده و برای کاهش التهاب به مفصل یک داروی کورتیکوستروئیدی تزریق می‌کند.