بلاک عصب اولنار (Ulnar) در آرنج: بلاک به معنی قطع کردن مسیر درد است و هم کاربرد درمانی و هم کاربرد تشخیصی دارد و با تزریق مواد بی حسی و در مواردی همراه با کورتیکواستروئید انجام می شود. آناتومی عصب اولنار: شبکه عصبی بازویی از به هم پیوستن 5 عدد از اعصاب نخاعی گردنی (اعصابی که مستقیما از نخاع گردنی خارج می شوند) تشکیل می شود. سه شاخه اصلی از این شبکه خارج می شوند که در ادامه خود آن ها هم به شاخه های متعددی تقسیم می شوند و عصب دهی حسی و حرکتی کل بازو، ساعد و دست را تامین می کنند. عصب اولنار از شبکه بازویی در کنار گردن منشا می گیرد و از زیر و جلوی شریان آگزیلاری (Axillary) وارد حفره زیر بغل می شود، به سمت خلفی و داخلی بازو حرکت می کند، و از پشت آرنج (بین برجستگی داخلی و پشتی آرنج) وارد ساعد می شود. عصب اولنار در مسیر خود از بین عضلات و تاندون های متعددی عبور می کند. این عصب از سمت داخلی ساعد به سمت مچ دست حرکت می کند و 3 سانتی متر قبل از رسیدن به دو شاخه انتهایی، دورسال(dorsal) و پالمار (palmar)، تقسیم می شود. شاخه دورسال به پشت دست و پشت انگشتان حلقه و کوچک عصب دهی می کند. شاخه پالمار به کف دست و جلوی انگشتان حلقه و کوچک عصب دهی می کند. کاربرد ها: از این بلاک به عنوان مکملی برای بلاک شبکه بازویی، زمانی که نیاز به بی حسی بیشتر در ناحیه ساعد و دست است، استفاده می شود. دیگر کاربرد این بلاک تشخیص منشا و درمان درد های ناحیه عصب دهی شده توسط عصب اولنار است. کاربرد تشخیصی به این صورت است که اگر درد بیمار بعد از انجام بلاک کنترل شود یعنی این عصب مسئول انتقال پیام های درد بوده است. دیگر کاربرد این بلاک کنترل درد های حاد و اورژانسی مانند درد های بعد از جراحی و تروما (آسیب فیزیکی) است. دیگر کاربرد این بلاک درمان سندروم های ناشی از تحت فشار قرار گرفتن این عصب در آرنج است، مانند سندروم تونل کوبیتال (cubital tunnel). در اصل روش اصلی درمان این سندروم، بلاک عصب مدین در آرنج است. اگر بیمار نیاز به بلاک دائمی (تخریب عصب) برای کنترل درد داشته باشد، می توان با انجام بلاک موقت تاثیر بلاک دائمی را پیشبینی کرد. در بلاک دائمی به جای تزریق مواد بی حسی، از مواد کشنده عصب استفاده می شود و یا از سوزنی استفاده می شود که به جای تزریق، با تولید امواج رادیویی عصب را تخریب می کنند. نحوه انجام بلاک: بیمار به پشت می خوابد، بازو کمی از بدن دور می شود، آرنج خم می شود و پشت دست بیمار روی تخت قرار میگیرد. سپس پزشک با لمس آرنج محل تزریق را مشخص می کند. محل تزریق بین برجستگی خلفی و داخلی آرنج است. بعد از استریل کردن پوست بیمار با الکل یا بتادین، سوزن وارد پوست می شود. به محض رسیدن سوزن به عصب رادیال بیمار احساس گزگز می کند و با بیان این حالت پزشک از درست بودن محل سوزن مطمئن می شود. در نهایت تزریق انجام می شود. عوارض جانبی احتمالی: این بلاک جزو بلاک های نسبتا امن است. شایع ترین عارضه این بلاک تزریق داخل عروق، که باعث مسمومیت موقتی بیمار، و آسیب دیدن عصب با نوک سوزن، که باعث احساس سوزش می شود، است. هر دوی این عوارض نادر هستند و به راحتی با دقت در درست بودن محل نوک سوزن می توان از آن ها جلوگیری کرد. عارضه دیگر این بلاک ایجاد کبودی یا هماتوم (تجمع خون در بافت) است که به دلیل پرخون بودن بافت اتفاق می افتد. اما می توان با وارد کردن فشار بعد از انجام بلاک روی محل تزریق جلوی این عوارض را گرفت. استفاده از سوزن های نازک هم باعث کاهش احتمال تشکیل هماتوم می شود. همچنین می توان از پک های سرمازا استفاده کرد. این پک ها درد بعد از تزریق را هم کاهش می دهند. ایجاد عفونت بعد از تزریق نادر است و می توان با استفاده از وسایل استریل و شستن محل تزریق با بتادین قبل از ورود سوزن به راحتی جلوی آن را گرفت. سندروم های تحت فشار قرار گرفتن عصب اولنار تحت فشار قرار گرفتن عصب اولنار باعث درد دست و ساعد می شود. شایع ترین این سندروم ها سندروم تونل کوبیتال است. در این بیماری تحت فشار قرار گرفتن عصب اولنار در پشت آرنج باعث درد در ناحیه بالایی و داخلی ساعد می شود که این درد می تواند به سمت انگشتان حلقه و کوچک هم مننتسر شود. در بساری از این موارد این سندورم با بیماری آرنج گلفباز استباه می شود. برخلاف بیماری آرنج گلفباز که محل اصلی درد دقیقا روی برجستگی داخلی ساعد است، در سندروم تونل کوبیتال محل اصلی درد چند سانتمی متر پایین تر از برجستگی داخلی است.