تزریق استروئید اپیدورال کمری برای کمردرد و سیاتیک

تزریق استروئید اپیدورال (ESIs) یک گزینه درمانی رایج برای بسیاری از اشکال کمردرد و پا درد است. آنها برای دهه ها مورد استفاده قرار گرفته اند و بخشی جدایی ناپذیر از مدیریت غیر جراحی سیاتیک و کمردرد محسوب می شوند.

این تزریق، تزریق استروئید اپیدورال نامیده می شود زیرا شامل تزریق یک بی حس کننده موضعی و یک داروی استروئیدی به طور مستقیم به فضای اپیدورال است که نخاع و ریشه های عصبی را احاطه کرده است.

تزریق استروئید اپیدورال ممکن است به کنترل التهاب و درد ناشی از یک یا چند بخش حرکتی ستون فقرات کمک کند.

اهداف تزریق استروئید اپیدورال عبارتند از:

با کاهش التهاب در داخل و اطراف ریشه های عصبی، درد را کنترل می کند
بهبود تحرک و عملکرد در کمر و پاها

در طول برنامه مراقبتی فرد، در بیشتر موارد، ممکن است پس از انجام یک سری درمان‌های غیرجراحی، مانند داروها و فیزیوتراپی، و قبل از در نظر گرفتن جراحی، تزریق استروئید اپیدورال توصیه شود.

مزایای بالقوه تزریق استروئید اپیدورال

اکثر پزشکان موافق هستند که تزریق اپیدورال می تواند در طول دوره حاد کمر درد و یا پا مفید باشد. اگر تزریق اولیه موثر باشد، ممکن است تا 3 تزریق در یک سال انجام شود.

هنگامی که در فضای اپیدورال کمری تجویز می شود، تزریق استروئید ممکن است مزایای زیر را داشته باشد:

کاهش درد و التهاب عصبی

استروئیدها تولید مواد شیمیایی التهابی را کاهش می‌دهند و حساسیت رشته‌های عصبی به درد را کاهش می‌دهند و سیگنال‌های درد کمتری تولید می‌کنند.

مصرف داروهای خوراکی را محدود کنید

تسکین درد ناشی از این تزریق ها ممکن است به محدود کردن یا رفع نیاز به داروهای خوراکی کمک کند، که برخی از آنها ممکن است در صورت مصرف طولانی مدت عوارض جانبی داشته باشند.

جراحی را به تعویق بیندازید

تسکین درد ناشی از تزریق استروئید اپیدورال کمری ممکن است به تعویق جراحی کمک کند و اگر فیزیوتراپی موثر باشد، ممکن است نیاز به مداخله جراحی را برطرف کند.

ممکن است چندین تکنیک برای انجام تزریق اپیدورال بسته به شرایط زمینه‌ای، نیازهای بیمار و ترجیحات و تجربه پزشک استفاده شود.

رویکردهای تزریق اپیدورال

این نوع تزریق می‌تواند درد حاد و قابل توجهی را تسکین دهد، زیرا یک داروی استروئیدی با اثرات ضد التهابی قوی را مستقیماً در ناحیه دردناک نزدیک عصب (عصب‌های نخاعی) وارد می‌کند. تزریق اپیدورال ممکن است با استفاده از یکی از روش های زیر انجام شود:

مسیر ترانسفورامینال:

این روش به تزریق دقیق محلول استروئیدی در فضای اپیدورال، نزدیک ناحیه ای که احتمال تحریک عصب وجود دارد، اجازه می دهد. این تکنیک تزریق ریشه های عصبی خاصی را برای کنترل التهاب و درد هدف قرار می دهد.

مسیر اینترلامینار:

در این تکنیک، سوزن از پشت ستون فقرات وارد شده و دارو در فضای اپیدورال رسوب می‌کند. این روش دقت کمتری دارد زیرا دارو را در نزدیکی ریشه عصب هدف قرار نمی دهد و محلول استروئیدی آزاد است که در فضای اپیدورال پخش شود.

مسیر دمی:

این یک رویکرد کلی است که برای تجویز آن ساده است، اما دارو مستقیماً به منبع درد در فضای اپیدورال و اطراف اعصاب نمی رود. روش دمی ممکن است کمتر موثر باشد، اما ایمن تر و آسان تر در نظر گرفته می شود. این روش ممکن است به کنترل درد گسترده یا منتشر کمک کند.

پزشک ممکن است بسته به تجربه و مهارت، استفاده از فلوروسکوپی هدایت‌شده، تشخیص بیمار و نتایج درمان‌های قبلی برای علائم و تشخیص‌های مشابه، مسیر تجویز را انتخاب کند.

اثربخشی تزریق

تحقیقات موجود نتایج به طور کلی مطلوب را نشان می‌دهد، با ۷۰ تا ۹۰ درصد از بیماران تسکین درد ناشی از این تزریق‌ها، که به مدت یک هفته تا یک سال طول می‌کشد.

اگر اولین پاسخ خوب دیده شود، ممکن است در هنگام بهبود، تزریق دوم در نظر گرفته شود. از اولین تزریق شروع به کاهش درد می کند. به طور معمول، حداکثر 3 تزریق ممکن است در یک دوره 12 ماهه انجام شود.

در حالی که بسیاری از مطالعات مزایای کوتاه مدت تزریق استروئید اپیدورال را مستند کرده اند، داده ها در مورد اثربخشی طولانی مدت کمتر متقاعد کننده هستند. بحث در مورد اثربخشی آنها در کاهش درد و بهبود عملکرد همچنان ادامه دارد.

علاوه بر این، محدودیت‌های متعددی در تحقیقات انجام شده وجود دارد، از جمله:

بسیاری از مطالعات شامل استفاده از فلوروسکوپی یا اشعه ایکس برای تأیید قرار دادن مناسب دارو نمی‌شوند، علیرغم اینکه امروزه از راهنمایی فلوروسکوپی به طور معمول استفاده می‌شود.

تزریق اپیدورال کمری معمولاً در درمان شرایطی استفاده می‌شود که باعث تحریک و یا التهاب ریشه‌های عصبی نخاعی همراه با درد کمر و پا می‌شود. شایع ترین بیماری های تحت درمان تحت درمان عبارتند از:

فتق دیسک کمر
بیماری دیسک دژنراتیو کمر
تنگی کانال نخاعی کمری
کمردرد موضعی (کمر درد محوری) و لنگش عصبی (کمر درد و پا درد که هنگام راه رفتن رخ می‌دهد) ممکن است با این تزریق‌ها درمان شوند.

چه کسی تزریقات را انجام می دهد

پزشکانی که این نوع تزریق را انجام می دهند شامل متخصصان مدیریت درد و ستون فقرات مانند فیزیاترها، متخصصان بیهوشی، رادیولوژیست ها، متخصصان مغز و اعصاب و جراحان ستون فقرات هستند. روش تزریق معمولاً در یک مرکز جراحی، بیمارستان یا کلینیک پزشک انجام می شود.

خطرات و موارد منع مصرف برای تزریق اپیدورال

تزریق استروئید اپیدورال نسبتاً ایمن و کم تهاجمی در نظر گرفته می شود. عوارض جانبی موقت ممکن است در برخی موارد رخ دهد و شامل (اما محدود به موارد زیر نیست):

درد بعد از تزریق
حالت تهوع
سردرد
سرگیجه
غش (حمله وازوواگال)
برافروختگی صورت

این عوارض معمولا در عرض چند دقیقه برطرف می شوند.

خطر کمتر در سطوح ستون فقرات L4 و پایین تر

به طور کلی، تزریق‌های اپیدورال برای سطوح ستون فقرات L4 یا پایین‌تر در مقایسه با سطوح بالاتر، خطر کمتری از عوارض (ها) را به همراه دارد. فلوروسکوپی به هدایت سوزن به محل دقیق کمک می کند و به جلوگیری از آسیب عصبی و یا شریان کمک می کند.
تزریق ها معمولاً در صورت وجود شرایط پزشکی پیچیده مانند عفونت، تومور یا اختلالات خونریزی انجام نمی شود. علاوه بر این، در صورت دیابت قندی کنترل نشده، برخی بیماری های قلبی و بارداری، تزریق ممکن است انجام نشود.
ممکن است از داروهای آرام بخش و یا بی حس کننده استفاده شود
در صورت لزوم، یک داروی آرام بخش ممکن است از طریق یک خط داخل وریدی (IV) در بازوی بیمار داده شود، اما بیمار معمولاً در طول این روش هوشیار است. قبل از انجام اپیدورال، ناحیه تحت درمان در قسمت تحتانی کمر با تزریق بی حسی موضعی بی حس می شود، بنابراین روش تزریق اپیدورال معمولاً بدون درد است.
تزریق اپیدورال استروئید ممکن است حدود 30 دقیقه طول بکشد. احساس سوزن سوزن شدن یا سوزش خفیف یا احساس فشار ممکن است با ورود دارو به فضای اپیدورال تجربه شود. هنگامی که تزریق کامل می شود، معمولاً تحریک و ناراحتی در عرض چند دقیقه از بین می رود. بیماران معمولاً پس از چند ساعت به خانه باز می گردند. اقدامات احتیاطی خاص پس از تزریق طی چند روز آینده انجام می شود.