فاسیا بافتی رشته ای است که بین پوست و ساختارهای زیری بدن قرار می گیرد.
فاسیای کف پا:
پلنتار فاسیتیس با درد دائمی پاشنه پا و افزایش درد با لمس شدن پاشنه مشخص می شود. تصور می شود که این بیماری به دلیل التهاب فاسیا کف پا اتفاق می افتد. احتمال بروز پلنتار فاسیتیس در زنان دو برابر مردان است. این التهاب می تواند به تنهایی اتفاق بیافتد یا می تواند بخشی از یک التهاب سیستمیک، مانند روماوآرتریت، سندروم ریتر (Reiter Syndrome)، یا نقرس باشد. به نظر می رسد چاقی، راه رفتن پا برهنه و پوشیدن دمپایی برای مدت طولانی می توانند احتمال بیمارش شدن فرد به این بیماری را افزایش دهند. ورزش های ایروبیک شدید نیز می توانند باعث مستعد شدن فرد به ابتلا به این بیماری شوند. با اینکه معمولا تشخیص این بیماری به سادگی صورت می گیرد، بعضی بیماری های دیگر پا نیز می توانند علائمی مشابه با آن داشته باشند.
درد پلنتار فاسیتیس در راه رفتن پس از نشستن به مدت طولانی بیشترین شدت خود را دارد. درد با راه رفتن یا ایستادن طولانی افزایش می یابد. با تصویربرداری رادیوگرافی تغییر محسوسی دیده نمی شود، اما با اسکن رادیونوکلئوتید استخوان می توان متوجه ضخیم شدن محل اتصال فاسیا به توبرکل (برجستگی) داخلی استخوان پاشنه (Calcaneus، کالکانئوس) شد.
تشخیص:
در معاینه فیزیکی با لمس برجستگی داخلی استخوان کالکانئوس بیمار افزایش درد خواهد داشت. با کشیده شدن فاسیا کف پا به سمت جلو و لمس شدن همرمان آن درد بیمار افزایش می یابد. اگر بیمار شست خود را کاملا باز کند و با اینکار باعث کشیده شدن فاسیا کف پا شود و سپس از سمت پاشنه به سمت انگشتان به آرامی به کف پای بیمار ضربه زده شود، بیمار افزایش درد خواهد داشت.
انجام رادیوگرافی برای تمام بیمارانی که تصور می شود درد پایشان به دلیل پلنتار فاسیتیس است الزامی است تا عدم وجود بیماری استخوانی و تومور اثبات شود. بر اساس شرح حال بیمار و تشخیص پزشک معمولا آزمایشات تکمیلی دیگری مانند شمارش کامل سلول های خونی انجام می شود. در صورت شک پزشک به وجود تومور، یا به پلنتار فاسیتیس انجام MRI و تصویربرداری سونوگرافی الزامی است. اسکن رادیونوکلئوتید استخوان برای تشخیص شکستگی های فشاری که در تصویر رادیوگرافی دیده نمی شوند کاربرد دارد.
درمان:
روش های درمانی متفاوتی وجود دارد مانند تزریق، دارودرمانی و فیزیوتراپی. از میان این روش ها تزریق سریع ترین و کارآمدترین روش است.
تزریقات عموما به دو صورت انجام می شوند. روش اول استفاده از لندمارک (مشخصات) های سطحی بدن برای پیدا کردن محل تزریق است و روش دوم استفاده از دستگاه های تصویربرداری (که در بین این روش ها سونوگرافی بیشترین کارآیی و کمترین عوارض جانبی را دارد). در روش لندمارک به دلیل نداشتن دید و آگاهی کامل از جزئیات داخل بدن امکان خطا و عوارض جانبی بالا می باشد که این مشکلات با استفاده از روش سونوگرافی به راحتی حل می شوند.
تزریق با کمک دستگاه سونوگرافی:
این روش که در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی پروفسور سیروس مومن زاده انجام می شود بالاترین دقت را در میان روش های تزریق دارد زیرا برای شناسایی ساختار های داخلی بدن از دستگاه سونوگرافی استفاده می شود. این روش امکان تزریق موثرتر و عوارض جانبی کمتر را به ما می دهد.
عوارض جانبی:
مهم ترین عارضه این تزریق عفونت است که با استفاده از روش های استریل مناسب به ندرت اتفاق می افتد. تعدادی از بیماران بعد زا تزریق افزایش درد خواهند داشت که به دلیل ورود سوزن به بدن است. می توان با تزریق آهسته احتمال این عارضه را کاهش داد. این درد و درد اصلی بیماری بعد از مدت کوتاهی از بین می روند.
درمان های غیرجراحی
*فیزیوتراپی
*تزریق اوزون
*بلاک عصب با لیزر
* رادیو فرکوئنسی (RF)