بورس ها تشکیل شده اند از کیسه های ساینوویال (مفصلی)که هدفشان اجازه دادن به کشیده شدن و حرکت عضلات و تاندون ها از روی یکدیگر در نواحی که حرکت مکرر انجام میشود،است.این کیسه های ساینوویال به وسیله غشای ساینوویال پوشانده شده اند که حاوی شبکه ای از رگهای خونی اند که مایع ساینووسال را ترشح می کنند. نتایج بورسیتیس (التهاب بورس) در افزایش تولید مایع ساینوویال موجب تورم کیسه های بورس می شود. با استفاده مفرط و نادرست، این بورس ها ممکن است ملتهب، بزرگ و در موقعییت های نادری عفونی شوند. به التهاب بورس، بورسیتیس گفته می شود.
تندون ها بافت های طناب مانندی هستند که عضلات را به استخوان ها متصل می کنند. به التهاب تندون ها تندینیتیس گفته می شود.
باند ایلیوتیبیال بافتی طناب مانند است که از سمت خارجی لگن شروع می شود، از سمت خارجی ران پایین می آید و به استخوان درشت نی ساق پا متصل می شود.
بورس باند ایلیوتیبیال دقیقا در بالای زانو، زیر این باند قرار دارد و مستعد آسیب دیدگی توسط یک ضربه مستقیم یا آسیب های میکروسکوپی تکرار شونده است. آسیب دیدگی های حاد معمولا به شکل وارد شدن ضربه مستقیم به قسمت کناری زانو اتفاق می افتند. آسیب های میکروسکوپی تکرار شونده طی فعالیت هایی مانند دوچرخه سواری و دویدن به مدت طولانی توسط فشار باند ایلیوتیبیال روی این بورس اتفاق می افتند که به مرور زمان می توانند باعث تورم و التهاب این بورس شوند. خود باند ایلیوتیبیال هم ممکن است طی این فعالیت ها ملتهب شود.
بیماران مبتلا به بورسیتیس باند ایلیوتیبیال محل اصلی درد را در سمت خارجی زانو گزارش می کنند. شروع علائم معمولا بعد از دویدن یا دوچرخه سواری طولانی با استفاده از کفش های نامناسب است. فعالیت، به خصوص سعی در دور کردن پاها از هم درد را بدتر می کند. استراحت و گرما تا حدودی از شدت درد می کاهند. در بسیاری از بیماران خم کردن زانو نیز درد بیمار را افزایش می دهد. بیماران مبتلا به این بیماری اغلب نمی توانند زانو بزنند یا از پله ها پایین بروند. درد دائمی بوده و حالت تیزی دارد و ممکن است خواب بیمار را برهم بزند. وجود همزمان بیماری های دیگر مانند تندینیتیس، بورسیتیس دیگر بورس ها زانو، آرتریت و از بین رفتن بافت داخل مفصل زانو می توانند تشخیص این بیماری را بعد از وارد شدن ضربه به زانو مشکل کنند. اگر التهاب بورس مزمن شود ممکن است رسوب کلسیم در آن اتفاق بی افتد که باعث درد بیشتر و سخت تر شدن درمان می شود.
بورس باند ایلیوتیبیال دقیقا در بالای زانو، زیر این باند قرار دارد و مستعد آسیب دیدگی توسط یک ضربه مستقیم یا آسیب های میکروسکوپی تکرار شونده است. آسیب دیدگی های حاد معمولا به شکل وارد شدن ضربه مستقیم به قسمت کناری زانو اتفاق می افتند. آسیب های میکروسکوپی تکرار شونده طی فعالیت هایی مانند دوچرخه سواری و دویدن به مدت طولانی توسط فشار باند ایلیوتیبیال روی این بورس اتفاق می افتند که به مرور زمان می توانند باعث تورم و التهاب این بورس شوند. خود باند ایلیوتیبیال هم ممکن است طی این فعالیت ها ملتهب شود.
بیماران مبتلا به بورسیتیس باند ایلیوتیبیال محل اصلی درد را در سمت خارجی زانو گزارش می کنند. شروع علائم معمولا بعد از دویدن یا دوچرخه سواری طولانی با استفاده از کفش های نامناسب است. فعالیت، به خصوص سعی در دور کردن پاها از هم درد را بدتر می کند. استراحت و گرما تا حدودی از شدت درد می کاهند. در بسیاری از بیماران خم کردن زانو نیز درد بیمار را افزایش می دهد. بیماران مبتلا به این بیماری اغلب نمی توانند زانو بزنند یا از پله ها پایین بروند. درد دائمی بوده و حالت تیزی دارد و ممکن است خواب بیمار را برهم بزند. وجود همزمان بیماری های دیگر مانند تندینیتیس، بورسیتیس دیگر بورس ها زانو، آرتریت و از بین رفتن بافت داخل مفصل زانو می توانند تشخیص این بیماری را بعد از وارد شدن ضربه به زانو مشکل کنند. اگر التهاب بورس مزمن شود ممکن است رسوب کلسیم در آن اتفاق بی افتد که باعث درد بیشتر و سخت تر شدن درمان می شود.
در معاینه فیزیکی با لمس بورس بیمار افزایش درد خواهد داشت و بورس متورم احساس می شود. اگر در هنگام خم و راست کردن زانو پزشک به آرامی به این بورس ضربه بزند ممکن است بیمار در محل بورس احساس "کلیک" کند. دو مانور تشخیصی برای این بیماری وجود دارد. در مانور اول پزشک از بیماری می خواهد تا پاهایش را از یک دیگر باز کند و پزشک با اعمال نیرو با این حرکت مخالفت می کند. سپس پزشک به طور ناگهانی مخلفتش با حرکت را قطع می کند تا پای بیمار آزادانه حرکت کند. در صورت ابتلا بیمار به این بورسیتیس در هنگام برداشته شدن ناگهانی نیروی مخالف حرکت بیمار افزایش درد خواهد داشت. در مانور بعدی از بیمار خواسته می شود تا روی پای مبتلا بایستد و زانویش را کمی خم کند. باز هم در این مانور بیمار افزایش درد خواهد داشت.
رادیوگرافی ممکن است رسوب کلسیم در بورس و ساختار های اطراف را نشان دهد. درصورت شک پزشک به بورسیتس، وجود تومور یا تخریب شدن بافت داخل مفصل انجام MRI و/یا تصویربرداری سونوگرافی الزامی است. الکترومایوگرافی به افتراق این بیماری از اختلالات عصبی و رادیکولوپاتی کمری (اختلال اعصاب خارج شده از نخاع کمری به دلیل فشار مهره های ستون فقرات روی آن ها) کمک می کند.این تزریق هم جنبه درمانی و هم تشخیصی دارد.
عوارض جانبی احتمالی:
مهم ترین عارضه این تزریق عفونت است که با استفاده از روش های استریل مناسب می توان به راحتی جلوی آن را گرفت. حدود 25 درصد از بیماران بعد از تزریق افزایش درد خواهند داشت که به دلیل ورود سوزن به بافت های ران است. این درد و درد اصلی بیماری بعد از مدتی از بین می روند.