میگرن بازیلار چیست؟
میگرن بازیلار یک اختلال نادر است که اغلب در کودکان و به ندرت در بیماران بالای 50 سال مشاهده می‌شود. بر اساس معیارهای 2-ICHD، ویژگی‌های حملات این نوع میگرن وجود یک یا چند علامت اورایی ذیل است که به صورت کامل قابل برگشت هستند و از ساقه مغز یا هر دو لوب اکسی‌پیتال منشا می‌گیرند: دیس‌آتری، سرگیجه، وزوز گوش، هیپاکوزی ، دیپلوپی، علایم چشمی همزمان در هر دو میدان تمپورال و بینی هر دو چشم، آتاکسی، کاهش سطح هوشیاری و پارستزی همزمان دوطرفه. به علاوه دست‌کم یکی از موارد ذیل نیز باید وجود داشته باشد: بروز یک علامت اورایی به صورت تدریجی ظرف 5 دقیقه یا بیشتر یا بروز علایم اورایی مختلف به صورت متوالی در مدت 5 دقیقه یا بیشتر که هر یک از این علایم به مدت 60-5 دقیقه به طول بینجامند. بیماران مبتلا به میگرن بازیلار ممکن است مبتلا به سایر انواع میگرن نیز باشند. علایم بینایی که معمولا به صورت تاری دید، نورهای رنگی سوسوزننده همراه با لکه‌های خالی در میدان بینایی، اسکوتوم سوسوزننده و کم‌سو شدن دید بروز می‌یابند، ممکن است در یک میدان بینایی ایجاد و سپس به شکل دوطرفه دربیایند. دوبینی تا 16 از بیماران را مبتلا می‌سازد. سرگیجه ممکن است به تنهایی یا در همراهی با وزوز گوش، دیس‌آرتری، آتاکسی راه رفتن و پارستزی (که معمولا به صورت دوطرفه است اما گاهی اوقات در حملات متوالی دو طرف را به تناوب درگیر می‌کند) وجود داشته باشد. اختلال هوشیاری شایع است و ممکن است به صورت تیرگی شعورobtundation، فراموشی، سنکوپ و به ندرت کومای طول‌کشیده تظاهر یابد. سردرد ضربانی شدید که معمولا در ناحیه اکسی‌پیتال ایجاد می‌شود در 96 موارد دیده می‌شود. تهوع و استفراغ معمولا وجود دارد و حساسیت به نور و صدا در 50 بیماران مشاهده می‌شود.