مقدمه:
ساعد دست از دو استخوان اولنار (زند زیرین) و رادیوس (زند زیرین) تشکیل شده است. این دو استخوان در بالا و پایین ساعد با یک دیگر مفصل می شوند که به مفصل آن ها در پایین ساعد (دقیقا بالای مچ) مفصل رادیواولنار تحتانی می گویند.
مفصل رادیواولنار تحتانی مستعد ابتلا به آرتریت به دلیل عوامل مختلفی است که همه آن ها باعث تخریب غضروف مفصل می شوند. استئوآرتریت شایع ترین نوع آرتیت است است که باعث درد مچ می شود. بعد از استئوآرتیت عوامل دیگر شامل موارد زیر است: آرتریت روماتوئید و آرتیت بعد از صدمه فیزیکی. عوامل نادر درد شانه شامل بیماری های کلاژن عروقی، عفونت و بیماری های لنفی می شوند.
در شکل زیر دو استخوان پایینی استخوان های رادیوس و اولنار هستند. استخون رادیوس در سمت است و استخوان اولنار در سمت چپ قرار دارد.
موارد عفونی اغلب با علائم سیستمیک شدید مانند تب و لرز همراه هستند و به سادگی تشخیص داده می شوند و باید با دارو درمانی درمان شوند. بیماری های کلاژن عروقی نیازمند درمان های چند جانبه هستند و فقط با استفاده از تزریق نمی توان بیماری را به طور کامل درمان کرد. اما قسمت اصلی درمان این بیماری تزریق داخل مفصلی است.
تشخیص:
در اکثر بیماران مبتلا به درد مفصل رادیواولنار به دلیل استئوآرتیت و آرتیت بعد از آسیب فیزیکی، محل درد در سمت داخلی مفصل مچ و انتهای تحتانی ساعد است. فعالیت درد را بدتر می کند و استراحت و گرما شدت درد را برای مدت محدودی کم می کند. بعضی بیماران در هنگام حرکت دادن دست احساس خشکی می کنند. درد این بیماری دائمی بوده و ممکن است با خواب بیمار تداخل داشته باشد.
ناپایداری مفصل را می توان با انجام تست "استرس مفصل رادیواولنار تحتانی" تشخیص داد:
به علاوه دردی که توضیح داده شد، بیماران مبتلا به آرتیت، کاهش کارایی و دامنه حرکتی زیادی را تجربه می کنند که کارهای روزانه مانند کار کردن با کیبورد کامپیوتر، نگه داشتن لیوان و چرخاندن دستگیره در را مشکل می کند. با ادامه بیماری ممکن است تحلیل عضلانی رخ دهد و درمان را مشکل تر کند.
انجام رادیوگرافی برای تمام بیماران مبتلا به درد مچ الزامی است. بر اساس شرح حال بیمار و تشخیص پزشک معمولا آزمایشات تکمیلی دیگری مانند شمارش کامل سلول های خونی انجام می شود. در صورت شک پزشک به ناپایداری مفصل انجام MRI یا تصویربرداری سونوگرافی الزامی است.
روش های درمان:
روش های مختلفی از جمله درمان های دارویی، فیزیوتراپی و ... وجود دارد اما در بین تمام این روش ها، تزریق داخل مفصلی موثرترین و سریع ترین روش درمان بیماری است.
تزریقات داخل مفصلی عموما به دو صورت انجام می شوند. روش اول استفاده از لندمارک (مشخصات) های سطحی بدن برای پیدا کردن محل تزریق است و روش دوم استفاده از سونوگرافی. در روش لندمارک به دلیل نداشتن دید و آگاهی کامل از جزئیات داخل بدن امکان خطا و عوارض جانبی بالا می باشد که این مشکلات با استفاده از روش سونوگرافی به راحتی حل می شوند.
تزریق با کمک دستگاه سونوگرافی:
این روش که در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی پروفسور سیروس مومن زاده انجام می شود بالاترین دقت را در میان روش های تزریق دارد زیرا برای شناسایی ساختار های داخلی بدن و خود مفصل از دستگاه سونوگرافی استفاده می شود. این روش امکان تزریق موثرتر و عوارض جانبی کمتر را به ما می دهد.
بیمار روی تخت معاینه می نشیند و آرنج حدودا 90 درجه خم می شود و کف دست به حالت ریلکس روی سطح تخت قرار می گیرد قرار می گیرند. سپس پزشک با استفاده از دستگاه سونوگرافی ساختارهای داخلی محل تزریق را شناسایی می کند و در نهایت تزریق انجام می شود.
نحوه قرارگیری بیماری:
محل قرارگیری پروب سونوگرافی:
تصویر سونوگرافی:
انجام تزریق: