عضله سه سر پشت بازو قرار دارد و مسئول باز کردن مفصل آرنج است. این عضله مستعد ابتلا به سندروم درد میوفیشیال است. در این سندروم ها "نقاط ماشه ای" در عضله تشکیل می شوند که با لمس یا تحریک فیزیکی آن ها کل عضله درد می گیرد. انجام فعالیت هایی که به نگه داشتن آرنج در جلوی سینه نیاز دارند مانند رانندگی و بافتن لباس های کانوایی به مدت طولانی و انجام فعالیت های سنگینی که به باز کردن آرنج احتیاج دارند مانند تمرینات بدنسازی می توانند باعث ابتلا بیمار به سندروم سه سر (سندروم درد میوفیشیال عضله سه سر) شوند. با وارد شدن ضربه مستقیم به عضله سه سر طی حوادثی مانند تصادفات رانندگی و زمین خوردن حین فوتبال نیز احتمال به وجود آمدن این سندروم وجود دارد.
مشخصه اصلی سندروم های درد میوفیشیال حس کردن نقاط ماشه ای در معاینه فیزیکی است. با اینکه این نقاط روی عضله قرار دارند (در جلوی بازو) اما معمولا درد احساس شده توسط بیمار، درد ارجاعی به نواحی دیگر مانند قسمت پایینی و پشتی بازو و ساعد است.
این درد ارجاعی می تواند باعث طولانی شدن فرآیند تشخیص، تشخیص نادرست و یا درمان نامناسب شود. با تحریک نقاط نه تنها بیمار احساس درد منطقه ای می کند بلکه درد ارجاعی به دیگر نقاط بدن نیز دارد. علاوه بر درد منطقه ای و ارجاعی معمولا به دلیل شدت درد بیمار به طور ناخودآگاه و رفلکسی عضو مصدوم را از محرک فیزیکی که باعث فعال شدن نطه ماشه ای شده است دور می کند.
با اینکه تمام تظاهرات بالینی این سندروم شناخته شده است، اما هنوز دلیل اصلی ایجاد شدن بیماری نامشخص است. تئوری های مختلفی وجود دارد که وجه مشترک تمام آن ها ایجاد شدن نقاط ماشه ای به دلیل آسیب دیدگی های میکروسکوپی عضله است. این آسیب دیدگی ها می توانند طی یک حادثه اتفاق بی افتند یا طی زمان و با فعالیت هایی که به طور مکرر به عضله فشار وارد می کنند.
علاوه بر آسیب های میکروسکوپی عوامل دیگری نیز می توانند فرد را مستعد ابتلا به این سندروم قرار دهند. به عنوان مثال فردی که در تعطیلات آخر هفته فعالیت ورزشی سنگین انجام می دهد، مستعد ابتلا به انواع سندروم های درد میوفیشیال است. نحوه نشستن غلط پشت کامپیوتر، در هنگام رانندگی یا تماشای تلویزیون نیز از می توانند باعث ابتلا فرد به این سندروم شوند. آسیب دیدگی های قبلی بیمار که باعث عملکرد غیر طبیعی عضله می شوند نیز می توانند یکی از دلایل بیمار شدن فرد باشند. تمام این موارد اگر با وضعیت تغذیه نامناسب، اختلالات جسمی و روانی مانند استرس و افسردگی مزمن همراه شوند، احتمال ابتلا فرد به این سندروم ها را افزایش می دهند.
سفتی بیش از حد عضله و ضعف بیمار معمولا با دیگر علائم بیماری همراه می شوند که باعث ناتوانی بیشتر بیمار و پیچیده شدن درمان می شوند. سندروم های درد میوفیشیال می توانند به تنهایی اتفاق بیافتند یا با دیگر بیماری ها مانند رادیکولوپاتی (وارد شدن فشار روی اعصاب خارج شده از نخاع توسط مهره های ستون فقرات) و سندروم های درد مخصوص منطقه درگیر شده همراه شوند. در بسیاری از موارد فرد مبتلا به سندورم درد میوفیشیال از بیماری های روانی مانند افسردگی نیز رنج می برد. درمان این اختلالات روانی باید به عنوان بخش مهمی از برنامه درمانی این سندروم ها مد نظر قرار گیرد.
انجام تزریق:
آماده سازی دقیق بیمار قبل از تزریق میزان موفقیت را بالا می برد. محل تزریق داخل نقطه ماشی اصلی است و به مناطقی که درد ارجاعی در آن ها احساس می شوند کاری نداریم. باید توجه داشت که برای درمان سندروم های درد میوفیشیال معمولا بیش از 1 روش درمانی لازم است تا بیمار کاملا درمان شود.
برای انجام تزریق بیمار به پشت روی تخت معاینه می خوابد و کف دست مبتلا روی شکم بیمار قرار می گیرد تا عضلات دست ریلکس شوند و پزشک محل نقطه ماشه را پیدا می کند و تزریق را داخل نقطه ماشه ای انجام می دهد. می توان برای جلوگیری از آسیب رساندن سوزن به دیگر ساختارهای بازو و دید به ساختارهای داخلی از دستگاه سونوگرافی استفاده کرد.
عوارض جانبی احتمالی:
تعداد زیادی از بیماران بعد از انجام تزریق افزایش درد موقت خواهند داشت که به دلیل ورود سوزن به بافت های کتف است. این درد و درد اصلی بیماری بعد از مدتی از بین می روند.
درمان های غیرجراحی
*فیزیوتراپی.
*تزریق اوزون.
*بلاک عصب با لیزر.
* رادیو فرکوئنسی (RF)
در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی پروفسور دکتر سیروس مؤمن‌زاده تمامی این خدمات با راهنمایی اولتراسوند انجام می‌گیرد.