سندرم تونل رادیال Radial tunnel syndrome نوعی بیماری دردناک است که به علت تحت فشار قرار گرفتن عصب رادیال در حین عبور از یک تونل بافتی در ناحیه آرنج که درست در زیر بخش خارجی آرنج است ایجاد میشود. علائم این بیماری بسیار شبیه به تنیس البو (آرنج تنیس بازان) بوده و تشخیص آن مشکل است. مشخصه این بیماری درد در خارج از بازو است که به سمت داخل ساعد گسترش می‌یابد. در برخی موارد ممکن است گزگز یا بی حسی در فضای بافت بین انگشت شست و انگشت اشاره در پشت دست وجود داشته باشد. معمولا این بیماری باعث کاهش توان و قدرت عضله نمی‌شود.
آناتومی
از بین هر دو مهره گردنی مجاور، در هر طرف یک عصب خارج میشود که به آن ریشه عصبی Nerve root می گویند. هشت ریشه عصبی گردنی (در هر طرف گردن) در محلی که به آن شبکه بازویی می گویند با یکدیگر شبکه شده و در نهایت چند عصب از آن خارج می شوند.
سه عصب که از بقیه مهم ترند اعصاب رادیال و مدیان و اولنار هستند که تمام مسیر را از گردن تا نوک انگشتان دست طی می کنند.عصب رادیال در ناحیه بازو از پشت استخوان بازو عبور کرده و سپس در پایینتر چرخیده و خود را به سطح خارجی آرنج میرساند. در آنجا عصب از داخل تونلی بافتی که بوسیله عضلات ساعد تشکیل شده عبور می کند.
مهمترین آنها عضله ای بنام سوپیناتور Supinator muscle است. عصب رادیال از زیر عصب سوپیناتور عبور کرده و سپس به پشت ساعد رفته و رشته های متعدد آن به عضلات آن ناحیه عصب دهی می کنند.
علت سندروم تونل رادیال
سندروم تونل رادیال زمانی ایجاد می شود که عصب رادیال در حین عبور از کانال بخش بالایی ساعد فشرده شده یا دچار ساییدگی شود. این فشرده شدن می تواند موقتی باشد مانند بلند کردن یک کیسه در حالت صاف بودن دست، یا بصورت دائمی باشد مانند انجام فعالیت‌هایی نظیر کارهای کامپیوتری و استفاده از ماوس کامپیوتر. همچنین فعالیت‌های دیگری نظیر گردگیری کردن، جاروبرقی کشیدن و یا رانندگی باعث ایجاد درد میشود. همچنین علت فشرده شدن عصب رادیال به ندرت می‌تواند ساختاری باشد، که در این حالت این عصب توسط بافت‌های اطراف آن تحت فشار قرار می‌گیرد. هرچه عصب بیشتر تحت فشار باشد، حساس‌تر شده و این وضعیت به آسانی توسط یک فعالیت مشابه بدتر میشود، که اغلب به همین دلیل است که فرد احساس می‌کند که شرایطش به مرور زمان بدتر می شود. وضعیت گردن و پشت ممکن است با محدود کردن توانایی عصب برای حرکت آزادانه در کانال خود بر سندرم تونل رادیال تاثیر بگذارد و شرایط فشرده شدن عصب را آسان‌تر کند.
علائم سندروم تونل رادیال به علت تحت فشار قرار گرفتن عصب رادیال در ناحیه آرنج و در حین عبور از تونل رادیال ایجاد می شود. علل این فشار ممکن است هر کدام از موارد زیر باشد
-
ورزش هایی که در آن بطور مکرر حرکات چرخشی ساعد و خم کردن مچ دست انجام می شوند
-
ضربه مستقیم به سطح خارجی آرنج و ساعد.
علائم سندروم تونل رادیال
مهمترین علامت این بیماری احساس درد در سطح خارجی آرنج است. علائم سندروم تونل رادیال بسیار شبیه به علائم تنیس البو یا آرنج تنیس بازان است. خصوصیات درد در سندروم تونل رادیال از لحاظ زیر مانند درد تنیس البو است
-
درد روی اپی کندیل خارجی آرنج (برجستگی استخوانی که در سطح خارجی آرنج و درست زیر پوست لمس میشود) است
-
شدت درد با خم کردن مچ دست به پشت شدیدتر می شود
در تنیس البو درد درست در محلی که عضلات اکستانسور یا باز کننده ساعد به اپی کندیل خارجی می چسبند شروع می شود ولی در سندروم تونل رادیال محل درد بیشتر در ۵ سانتیمتر پایینتر از اپی کندیل خارجی است یعنی جایی که عصب از داخل تونل رادیال و به عبارت دیگر از زیر عضله سوپیناتور عبور می کند.
-
درد تونل رادیال بیشتر بصورت یک احساس خستگی شدید در محل است
-
در سندروم تونل رادیال به علت تحت فشار قرار گرفتن عصب رادیال عضلات پشت ساعد ضعیف شده و بیمار در گرفتن و بلند کردن اشیاء دچار مشکل و ضعف می شود
تشخیص این بیماری مشکل است. برای بسیاری از بیماران در ابتدا تشخیص تنیس البو داده میشود. مهمترین راه تشخیص بیماری معاینه دقیق پزشک و دقت به محل درد است. ممکن است انجام تست الکترومیوگرافی یا نوار عصبی بتواند به تشخیص بیماری کمک کند.
چگونه متوجه شوید که سندرم تونل رادیال دارید؟
دلایل مشخصی برای مبتلا بودن به سندرم تونل رادیال وجود دارد:
شما یک درد عمقی و ممتد درست زیر آرنج در قسمت ماهیچه‌های ساعد دارید.
در ناحیه استخوانی خارج از آرنج خود درد کمی دارید.
درد با تکان دادن (چرخاندن) دست، فشار دادن یا انجام کارهای کامپیوتری بدتر میشود.
حس لامسه بین انگشت شست و انگشت اشاره خود را از دست داده اید و یا این حس ضعیف شده است.
شما دارای مشکل آرنج تنیس باز بوده اید.
هنگامی که شما سندرم تونل رادیال دارید، به طور معمول در حین انجام فعالیت‌هایی که نیاز به چرخش دست دارد مانند استفاده از موس و یا فعالیت‌هایی که نیاز به چرخش و فشار دست دارد مانند خرد کردن سبزی، دچار درد خواهید شد. این درد اغلب با عقب کشیدن شانه‌ها می‌تواند کاهش یابد چرا که این کار باعث تغییر رفتار عصب میشود.
بر خلاف آرنج تنیس باز که نشانه های مشابه دارد و فعالیت‌های مشابه باعث بدتر شدن آن میشود، در سندرم تونل رادیال در ناحیه بیرونی آرنج نواحی حساس به لمس وجود نخواهد داشت. در عوض معمولا" یک نقطه دارای حساسیت در ساعد وجود دارد که حدود سه تا چهار انگشت با مچ دست فاصله دارد.
ابتدایی‌ترین درمان‌ها در سندروم تونل رادیال
اقدامات زیادی وجود دارد که شما می‌توانید برای کاهش درد ناشی از سندروم تونل رادیال در منزل انجام دهید.
-
ابتدا برای شروع با دقت بررسی کنید که انجام کدام فعالیت درد را بدتر می‌کند و جهت جلوگیری از بدتر شدن بیماری نحوه انجام این فعالیت‌ها را اصلاح و یا آنها را از زندگیتان حذف کنید. این کار ممکن است همیشه عملی نباشد اما اقدامات هرچند کوچک هم بی تأثیر نیست.
-
کشش عضلات در سینه و گردن می تواند به کاهش عواملی که روی عملکرد عصب تأثیر می‌گذارند کمک کند. این امر می تواند در صورتی که رابطه‌ای بین این عضلات و عصب مورد نظر وجود داشته باشد بسیار موثر باشد. اطمینان حاصل کنید که بعد از انجام این اقدامات، کشش عضلات سینه باعث بدتر شدن درد شما نشوند.
-
اگر علائم بیماری در شب بدتر می‌شوند ممکن است لازم باشد در هنگام خواب از یک آتل پلاستیکی سبک برای دست استفاده کنید. محدود کردن حرکات آرنج در شب کار فشردن عصب را ساده می‌کند. استراحت دادن به آرنج می‌تواند برای عصب فرصتی جهت رهایی از فشار باشد. همچنین روش‌های درمانی دیگر مانند استفاده از یخ و دارو برای درد شما مفید است:
بحث‌های زیادی در مورد اینکه آیا یخ یا گرما برای آسیب عصب رادیال مناسب است یا خیر وجود دارد. یخ تورم را کاهش می دهد و گرما بافت ماهیچه ای را آزاد می‌کند. بلافاصله پس از شروع علائم، استفاده از یخ مناسب‌تر است. عصب شعاعی به علت گیر کردن در تونل رادیال ایجاد درد می‌کند.
تشخیص اینکه چه عاملی باعث فشار بر عصب شده است بدون انجام عکسبرداری امکان پذیر نیست، اما دلیل آن به احتمال قوی وجود یک تاندون کوچک پاره و یا فیبر عضلانی است که متورم شده است. هنگامی که فیبرهای عضلانی پاره می‌شوند، مویرگ هایی که به عضله خون رسانی می‌کنند نیز دچار پارگی شده، محل پارگی را با خون و سایر مایعات پر کرده و به سهم خود موجب تورم در آن ناحیه می شود.
چرا تزریق اوزون موثر است؟
پرولوزون یک تکنیک تزریق داروی جایگزین است که در رفع محدوده وسیعی از عوامل ایجاد درد مفید است. پرولوزون از فرم فعال اکسیژن برای کمک به بافت‌های آسیب دیده، مفاصل، رباط‌ها و بازسازی تاندون‌ها استفاده می‌کند. این روش پتانسیل این را دارد که باعث بهبودی کامل شود و درد را برای همیشه درمان کند. دلیل اینکه بسیاری از آسیب‌ها درمان نمی‌شوند و یا درمان آنها طول می‌کشد، فقدان گردش خون مناسب است. بدن برای بهبود یک جراحت یا ناحیه آسیب دیده باید عناصر ضروری بافت را که فقط توسط خون می‌توانند فراهم شوند به آن ناحیه برساند: ویتامین ها، مواد معدنی و اکسیژن. از این سه مورد اکسیژن مهمترین عامل است. به علت گردش خون ضعیف، مناطق آسیب دیده تولید یک محصول ثانویه می‌کند که اسید لاکتیک نامیده میشود و تولید این ماده باعث ایجاد درد میشود. پروتوزون منجر به افزایش گردش خون در نواحی دارای جراحت شده و ناحیه اطراف بافت را با اکسیژن پر می‌کند. پاسخ به روش‌های درمانی از فردی به فرد دیگر متفاوت است، اما اکثر افراد فقط به 3 تا 5 نوع درمان نیاز دارند. روش پرولوزون درمانی همچنین می‌تواند با دستور پزشک با داروهای تزریقی احیا کننده دیگری مانند prp همراه باشد.